فیزیک اتمی به عنوان پایه مکانیک کوانتومی

چکیده :

فیزیک کوانتومی با تفسیر انرژی طنین اندازها آغاز شد (پلانک 1900). سیستم های کوانتومی میزان قابل ملاحظه ای از حالتهای ثابت نسبت به سیستمهای کلاسیک را نشان می دهند (انیشتین 1907). پلانک و انیشتین در فیزیک آماری و الکترومغناطیس کار می کنند. اولین قدم به سمت مکانیک کوانتومی ، احتمالاً ، مدل اتم بور در سال 1913 بود.   وظیفه توضیح ثبات اتم ها و فرکانس ها و شدت خطوط طیفی آنها بود. دو مورد از این سه وظیفه مربوط به ویژگیهای ثابت است. مکانیک ماتریس هایزنبرگ در سال 1925 آنها را از طریق "تفسیر مجدد روابط سینماتیک و مکانیکی" رادیکال ، که در آن مقاله به نوسانگر غیرهارونیک است ، تسلط یافت. مدار بور مستقیماً از مکانیک موج موج شرودینگر در سال 1926 نتیجه می گیرد ، هرچند که روش تفسیر این روش از طنین اندازهای کلاسیک است. استفاده مجدد از اصطلاحات کلاسیک برای انرژی جنبشی و پتانسیل نیاز به توجیه دارد (شرودینجر 1926). بدون آن ، اثر تونل یک رمز و راز باقی مانده است. Suisky & Enders 2005 این توجیه را از طریق استنباط بدیهی معادلات شرودینگر ثابت و وابسته به زمان از اویلر و هلمهولتز به جای نمایش نیوتن و همیلتون از مکانیک کلاسیک ارائه می دهد. با مراجعه به انیشتین ، حالت های کوانتومی ثابت از روی زنجیره کلاسیک انتخاب نمی شوند و از طریق روش ویژه کلاسیک مقادیر ویژه ، بلکه با استفاده از صلاحدید ذاتی معادله شرودینگر ثابت و انرژی صرفه جویی می شوند. حالتهای نامحدود طبیعی است. انرژی بالقوه موثر همیشه کوچکتر از کل انرژی است. یک ذره کوانتومی از طریق یک مانع تونل نمی شود بلکه از روی تپه می پرید. انتقال آرام از مکانیک کلاسیک به کوانتومی ، آموزش و درک دومی را تسهیل می کند.