پزشکی پلاسما

پزشکی پلاسما یک رشته نوظهور است که ترکیبی از فیزیک پلاسما ، علوم زندگی و پزشکی بالینی است. این ماده در ضد عفونی ، بهبود و سرطان مورد بررسی قرار می گیرد. بیشتر تحقیقات بصورت آزمایشگاهی و در مدلهای حیوانی است.

  

از گاز یونیزه شده (پلاسمای فیزیکی) برای مصارف پزشکی یا برنامه های دندانپزشکی استفاده می کند. پلاسما ، که معمولاً حالت چهارم ماده نامیده می شود ، یک گاز یونیزه شده است که حاوی یون های مثبت و یون های منفی یا الکترون است ، اما تقریباً به طور کلی خنثی است. منابع پلاسمائی که برای داروهای پلاسما مورد استفاده قرار می گیرند ، به طور کلی پلاسما با درجه حرارت پایین هستند و یونها ، اتم ها و مولکول های شیمیایی واکنش پذیر و فوتونهای UV تولید می کنند. این گونه های فعال تولید پلاسما برای چندین برنامه کاربردی پزشکی زیستی مانند عقیم سازی کاشت ها و ابزارهای جراحی و همچنین اصلاح خواص سطح بیولوژیکی مفید هستند. کاربردهای حساس پلاسما ، مانند قرار دادن بدن انسان یا اندامهای داخلی برای درمان پلاسما برای اهداف پزشکی ، نیز ممکن است. این احتمال توسط گروههای تحقیقاتی در سراسر جهان تحت زمینه تحقیقاتی بسیار میان رشته ای موسوم به "پزشکی پلاسما" به شدت مورد بررسی قرار می گیرد.