لیزر با شکوفه ساتری

تاریخ لیزر

لیزر نتیجه پیشنهادی است که در سال 1916 توسط آلبرت انیشتین مطرح شد که در شرایط مناسب اتمها می توانند انرژی اضافی را به عنوان نور آزاد کنند - بطور خودبخود یا هنگام تحریک نور. فیزیکدان آلمانی رودولف والتر لادنبورگ نخستین بار انتشار انتشار محرک را در سال 1928 مشاهده کرد ، اگرچه در آن زمان به نظر می رسید فاقد کاربرد عملی بود.

در سال 1951 چارلز اچ تاونز ، سپس در دانشگاه کلمبیا در نیویورک ، به راهی برای تولید انتشار تحریک شده در فرکانس مایکروویو فکر کرد. در اواخر سال 1953 ، وی دستگاهی را نشان داد که "هیجان زده" را متمرکز کرده است (رجوع کنید به سطح انرژی و انتشار گازهای تحریک شده) مولکولهای آمونیاک را در یک حفره میکروویو رزونانس ، جایی که آنها فرکانس مایکروویو خالص منتشر می کنند. شهرها این دستگاه را به عنوان "تقویت مایکروویو با انتشار تابش اشعه" به عنوان ماساژور نامگذاری کردند. الکساندر میخایلوویچ پروخوروف و نیکولای گنادیویویچ باسوف از پ.ن. انستیتوی فیزیکی لبدف در مسکو بطور مستقل نظریه عملکرد ماسر را شرح داد. برای کارشان هر سه جایزه نوبل فیزیک 1964 را به اشتراک گذاشتند.

تحقیقات جدی در اواسط دهه 1950 انجام شد ، اما ماسرها محدوده محدودی از برنامه ها را به عنوان آمپلی فایر مایکروویو با سر و صدای کم و ساعتهای اتمی یافتند. در سال 1957 تاونز به خواهر و برادرش و دانشجوی سابق دکترا در دانشگاه کلمبیا ، آرتور ال شاولو (سپس در آزمایشگاه های بل) پیشنهاد کرد که آنها سعی کنند عمل ماسر را به طول موجهای بسیار کوتاهتر از مادون قرمز یا نور مرئی گسترش دهند. تاونز همچنین با دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه کلمبیا ، گوردون گولد ، که به سرعت ایده های لیزر خود را توسعه می داد ، گفتگو داشت. تاونز و شوولو ایده های خود را برای "ماسور نوری" در مقاله اصلی در شماره 15 ژوئیه 1958 ، شماره بررسی فیزیکی منتشر کردند. در همین حال ، گولد کلمه لیزر را ابداع کرد و یک برنامه ثبت اختراع نوشت. این که آیا شهرها یا گولد باید به عنوان "مخترع" لیزر شناخته شوند ، از این رو به بحث و جدال شدیدی منجر شد و به سالهای دادخواهی منجر شد. سرانجام ، گولد از سال 1977 مجموعه ای از چهار حق ثبت اختراع را دریافت کرد که برای او میلیون ها دلار حق امتیاز دریافت کرد.