آنژیواسکوپی کرونر

معاینه مستقیم بصری سطوح داخلی شریانهای کرونر دست نخورده انسانی ، اکنون از طریق رویکردهای حین عمل و ترانسفورماتیک ، یک واقعیت است.

به عنوان یک تحقیق اضافی برای آنژیوگرافی ، دانش در مورد مورفولوژی مربوطه از تغییرات آنژیوگرافیکی قابل مشاهده را بهبود می بخشد.

  

از آنجا که اولین گزارش در مورد آنژیوسکوپی کرونر از راه پوست و حین عمل با استفاده از نسل جدید اولتراستین ، آندوسکوپ های انعطاف پذیر توسط Spears et al. در سال 1982 ، حدود 20 گروه مطالعه در سراسر جهان تاکنون بیش از 2000 آنژیواسکوپی عروق کرونر گزارش شده است.

با توجه به مشکلات فنی هنوز حل نشده و یک روش معاینه بسیار پیچیده تر ، امروزه آنژیواسکوپی عروق کرونر نمی تواند به طور معمول انجام شود اما باید برای آزمایش های علمی خاص محفوظ باشد.

با این حال ، در مورد رویکرد حین عمل ، علائم مهمی از قبیل کنترل بصری آتروکتومی عروق کرونر ، اتساع بالون حین عمل و لیزرژیوپلاستی ، بازرسی از پیوند قبل از کاشت و در نهایت ارزیابی کیفی آناستوموز دیستال پس از درج پیوند تعریف شده است.

مهمترین نتیجه کلینیکی حاصل از آنژیوسکوپی شامل فرضیه مفهوم اشکال مختلف بالینی بیماری عروق کرونر بر اساس مراحل مورفولوژیکی آترواسکلروز است که توسط آنژیوسکوپی تعریف شده و در نتیجه با علائم بالینی مرتبط است.

مطالعات علمی امروزه با عوامل تعیین کننده میزان پوسیدگی بای پسران ، میزان جبران مجدد PTCA ، اثرات حاد و مزمن داروها و مکانیسم های مختلف آنژیوپلاستی پشتیبانی شده از سوند درگیر هستند.

پیشرفت مهم بعدی در آنژیواسکوپی کرونر بدون شک کنترل بصری همزمان آنژیوپلاستی با لیزر عروق کرونر خواهد بود.