نانوتراپی رزونانس مغناطیسی برای تومورهای بدخیم

اثر تشدید مغناطیسی می تواند باعث ایجاد شکستهای دو رشته در DNA از طریق القای گونه های واکنش دهنده اکسیژن توسط میدان الکترومغناطیسی شود. هدف از این مقاله ، بررسی امکان استفاده از اثر رزونانس مغناطیسی برای نانو درمانی مغناطیسی سرطان ریه لوئیس است. این مطالعه بر روی 40 موش C57Bl / 6 موش مبتلا به سرطان ریه لوئیس انجام شد. حیوانات به چهار گروه تقسیم شدند: (1) شاهد (بدون درمان).   (2) دولت داکسوروبیسین همزمان (DOXO) (Pfizer) دولت. (3) دولت از یک nanocomplex سنتز مکانیکی و مغناطیسی (MMCS) شامل نانوذرات تجاری فرومغناطیسی <50 نانومتر (سیگما-آلدریش) و DOXO پارامغناطیسی. و (4) دولت از نانوکامپلکس MMCS با زیر تابش الکترومغناطیسی تمام بدن (EI) تولید شده توسط یک توموگرافی رزونانس مغناطیسی (MRT) سیستم Intera 1.5T (سیستم های پزشکی فیلیپس) در حیوانات. تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی نانوکامپچر مغناطیسی (MNC) به دلیل وجود نانوذرات اکسید آهن از ناهمگونی کمی بیشتر برخوردار بود. درمان ترکیبی MNC و EI توسط MRT دارای حداکثر اثر ضد توموری و حداقل تعداد متوسط ​​کانونهای متاستاتیک ریه در هر موش بود. دمای داخل تومور به 37 درجه سانتی گراد رسیده است. سیگنال تشدید چرخش الکترون از سرطان ریه لوئیس با g-عامل 2.25-2.42 نشان دهنده حضور سیتوکروم P-450 در بین همه گروههای مورد بررسی مشاهده نشد. این نشان می دهد نقض در تنظیم انتقال الکترون زنجیره حمل و نقل الکترونی میتوکندری سلولهای توموری در طول درمان ضد سرطان. مدل فرضی پیشنهادی از عمل MNC برای نانوتراپی مغناطیسی مبتنی بر این واقعیت شناخته شده است که پارامترهای مختلف میدان مغناطیسی خارجی می توانند حالتهای کنترل شده با چرخش جفت های رادیکال آزاد را تغییر داده و واکنش های ردوکس را در تومور و بافت های نرمال تعدیل کنند.