توسعه توموگرافی کامپیوتری (CT)

CT جایگزین پنوموآنسفالوگرافی تهاجمی تر برای تصویربرداری از مغز و همچنین بیشتر برنامه های توموگرافی صفحه کانونی شد.

توموگرافی صفحه کانونی

قبل از تامپوگرافی محاسباتی ، تصاویر توموگرافی می توانستند توسط رادیوگرافی توسط توموگرافی صفحه کانونی ، که نشان دهنده یک تکه از بدن در فیلم رادیوگرافی است ، ساخته شوند. این روش توسط رادیولوژیست ایتالیایی ، الساندرو والبونا در اوایل دهه 1900 پیشنهاد شد.   این ایده مبتنی بر اصول ساده هندسه فرافکنی است: حرکت همزمان و در جهت مخالف لوله اشعه X و فیلم ، که توسط یک میله که نقطه محوری آن کانون است به یکدیگر متصل می شوند. تصویری که توسط نقاط روی صفحه کانونی ایجاد می شود واضح تر به نظر می رسد ، در حالی که تصاویر نقاط دیگر به عنوان نویز از بین می روند.  این فقط به صورت حاشیه ای م effectiveثر است ، زیرا تاری فقط در صفحه "x" رخ می دهد. این روش برای دستیابی به تصاویر توموگرافیک تنها با استفاده از تکنیک های مکانیکی که از اواسط قرن بیستم پیشرفت کرده است ، به طور پیوسته تصاویر واضح تری تولید می کند و توانایی بیشتری در تغییر ضخامت مقطع مورد بررسی دارد. این امر از طریق معرفی دستگاههای پیچیده و چند جهته به دست آمد که می توانند در بیش از یک صفحه حرکت کنند و تاری موثرتری را انجام دهند. با این وجود ، علی رغم پیچیدگی روزافزون توموگرافی صفحه کانونی ، در تولید تصاویر از بافت های نرم بی اثر ماند. با افزایش قدرت و در دسترس بودن رایانه ها در دهه 1960 ، تحقیقات در مورد روشهای عملی محاسباتی برای ایجاد تصاویر توموگرافی آغاز شد ، که منجر به توسعه توموگرافی کامپیوتری (CT) شد.