چه زمانی از اشعه ایکس پزشکی استفاده می شود؟

چه زمانی از اشعه ایکس پزشکی استفاده می شود؟

در زیر ذکر شده است نمونه هایی از معاینات و روش هایی که از فناوری اشعه ایکس برای تشخیص یا درمان بیماری استفاده می کنند:

تشخیص

رادیوگرافی با اشعه ایکس: شکستگی استخوان ، برخی تومورها و سایر توده های غیرطبیعی ، ذات الریه ، برخی از انواع آسیب ها ، کلسیفیکاسیون ، اجسام خارجی ، مشکلات دندانی و ... را تشخیص می دهد.

ماموگرافی: رادیوگرافی از پستان است که برای تشخیص و تشخیص سرطان استفاده می شود. تومورها معمولاً به صورت توده های منظم یا نامنظم ظاهر می شوند که تا حدی روشن تر از پس زمینه عکس رادیولوژی هستند (یعنی سفیدتر در زمینه سیاه یا سیاه تر در زمینه سفید). همچنین با ماموگرافی می توان ریز کلسیم هایی را شناسایی کرد که اصطلاحات ریز محاسباتی نامیده می شوند و به صورت لکه های بسیار روشن در ماموگرافی نشان داده می شوند. در حالی که معمولاً خوش خیم است ، اما ممکن است گاهی اوقات وجود میکرواسلامتی ها وجود یک نوع خاص از سرطان را نشان دهد.

CT (توموگرافی رایانه ای): ترکیبی از فناوری اشعه ایکس سنتی با پردازش رایانه ای برای تولید مجموعه ای از تصاویر مقطعی از بدن است که بعداً می تواند با هم ترکیب شود و یک تصویر اشعه ایکس سه بعدی ایجاد کند. تصاویر CT جزئیات بیشتری نسبت به رادیوگرافی ساده دارند و به پزشکان این توانایی را می دهند تا ساختارهای مختلف بدن را از زوایای مختلف مشاهده کنند.

فلوئوروسکوپی: از اشعه ایکس و و از یک صفحه فلورسنت برای به دست آوردن تصاویر در زمان واقعی حرکت در بدن یا مشاهده مراحل تشخیصی مانند دنبال کردن مسیر ماده حاجب تزریقی یا بلعیده شده ، استفاده می کند. به عنوان مثال ، از فلوروسکوپی برای مشاهده حرکت قلب تپنده و با کمک عوامل حاجب رادیوگرافی ، برای مشاهده جریان خون در عضله قلب و همچنین از طریق رگ ها و اندام ها استفاده می شود. این فناوری همچنین با یک ماده حاجب رادیوگرافی برای هدایت کاتتر با نخ داخلی در حین آنژیوپلاستی قلب مورد استفاده قرار می گیرد که یک روش کم تهاجمی برای باز کردن عروق مسدود شده است که خون را به قلب می رسانند.

درمانی

پرتودرمانی در درمان سرطان: با استفاده از اشعه ایکس و انواع دیگر پرتوهای پرانرژی می توان تومورها و سلول های سرطانی را از طریق آسیب رساندن به DNA از بین برد. دوز تابش مورد استفاده برای درمان سرطان بسیار بیشتر از دوز تابشی است که برای تصویربرداری تشخیصی استفاده می شود. پرتودرمانی می تواند از دستگاهی خارج از بدن یا از ماده رادیواکتیو حاصل شود که در بدن ، داخل یا نزدیک سلولهای تومور قرار می گیرد یا به جریان خون تزریق می شود.