لیزر رامان

لطفا توجه داشته باشید که محتوای این کتاب در درجه اول شامل مقالاتی است که از ویکی پدیا یا سایر منابع رایگان بصورت آنلاین در دسترس است. لیزر Raman یک محصول جانبی از پراکندگی Raman است که در سال 1928 توسط برنده جایزه نوبل Chandrasekhara Venkata Raman و Kariamanickam Srinivasa Krishnan در مایعات و به طور مستقل توسط گریگوری لاندزبرگ و لئونید ماندلشتام در بلورها کشف شد. وقتی نور به ماده ای برخورد می کند ، باعث می شود اتم های موجود در ماده به طور دلسوزانه ای لرزش داشته باشند.   برخورد فوتون ها با ماده باعث می شود که بعضی از فوتون ها انرژی به دست آورند یا از دست بدهند و در نتیجه نور ثانویه با طول موج متفاوت ایجاد می شود. یک لیزر Raman این نور ثانویه را می گیرد و با انعکاس آن و پمپاژ انرژی به سیستم ، باعث تشدید پرتو لیزر منسجم می شود. مهمترین تفاوت بین لیزر Raman و لیزر استاندارد عدم وارونگی جمعیت در لیزر رامان است.