مقدمه ای بر تصویربرداری نوری زیست پزشکی

چکیده

1.1 مقدمه

تصویربرداری نوری زیست پزشکی یکی از سریعترین رشد و مورد اعتمادترین ابزارها در مراقبت های بهداشتی برای تشخیص و درمان بیماریهای انسان است. تصویربرداری نوری با معاینه بینایی چشم انسان اولین روشی است که در تشخیص و تشخیص بیماری استفاده شده است.

  

تصویربرداری نوری بر برخی از کمبودهای موجود در تکنیک های پزشکی موجود در اشعه ایکس ، سونوگرافی و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) غلبه می کند ، از جمله:

• اشعه یونیزه کننده مضر ، در مورد تصویربرداری با اشعه ایکس ،

• عدم وجود اطلاعات خاص شیمیایی و پویا از MRI ​​، و

• وضوح کم.

تصویربرداری نوری زیست پزشکی مدرن با استفاده از تضادهای نوری ، مانند تفاوت در جذب نور ، انتقال ، بازتاب ، پراکندگی و فلورسانس بین منطقه مورد نظر (ROI) و منطقه اطراف ، اطلاعات ساختاری و عملکردی را ارائه می دهد.

موارد زیر برخی از مزایای ارائه شده توسط کنتراست های نوری است:

• تابش یونیزه وجود ندارد.

• طیف های نوری ، براساس جذب ، فلورسانس یا پراکندگی رامان ، اطلاعات مربوط به فرآیندهای سلولی و شیمی بافت و همچنین اطلاعات دقیق شیمیایی و دینامیکی را ارائه می دهند.

• جذب نوری کنتراست را برای تصویربرداری عملکردی فراهم می کند.

• طیف های پراکندگی نوری اطلاعات مربوط به توزیع اندازه پراکندگی نوری را ارائه می دهند.

• قطبش نوری اطلاعات مربوط به اجزای بافت ناهمسانگرد ساختاری را فراهم می کند.

• خواص نوری عوامل حاجب مقصد کنتراست را برای تصویربرداری مولکولی نشانگرهای زیستی فراهم می کند.

• تصویربرداری نوری امکان شناسایی همزمان چندین ماده حاجب را فراهم می کند.