طیف سنجی اتمی

طیف سنجی اتمی اولین کاربرد طیف سنجی ایجاد شده است. طیف سنجی جذب اتمی و طیف سنجی انتشار اتمی شامل نور مرئی و فرابنفش است. این جذب و انتشارها که غالباً به آنها به عنوان خطوط طیفی اتمی گفته می شود ، به دلیل انتقال الکترونیکی الکترونهای پوسته بیرونی هنگام بالا رفتن و سقوط از مدار الکترونی به مدار دیگر است. اتم ها همچنین دارای طیف های اشعه ایکس متمایز هستند که می توانند ناشی از تحریک الکترون های پوسته داخلی به حالت های برانگیخته باشند.

اتم های عناصر مختلف دارای طیف های مشخصی هستند و بنابراین طیف سنجی اتمی امکان شناسایی و کمی سازی عناصر اولیه نمونه را فراهم می کند. پس از اختراع طیف سنجی ، رابرت بونسن و گوستاو Kirchhoff با مشاهده طیف های انتشار آنها عناصر جدیدی را کشف کردند. خطوط جذب اتمی در طیف خورشیدی مشاهده می شوند و پس از کاشف آنها به عنوان خطوط Fraunhofer شناخته می شوند. یک توضیح جامع از طیف هیدروژن موفقیت اولیه مکانیک کوانتوم بود و تغییر بره مشاهده شده در طیف هیدروژن را توضیح داد ، که بیشتر منجر به توسعه الکترودینامیک کوانتوم شد.

پیاده سازی های مدرن طیف سنجی اتمی برای مطالعه انتقالهای مرئی و ماوراio بنفش شامل طیف سنجی انتشار شعله ، طیف سنجی انتشار اتمی پلاسما ، طیف سنجی تخلیه درخشان ، طیف سنجی پلاسما ناشی از مایکروویو و طیف سنجی انتشار جرقه یا قوس می باشد. تکنیک های مطالعه طیف های اشعه ایکس شامل طیف سنجی اشعه ایکس و فلورسانس اشعه ایکس است.