پلاسمای اخترفیزیکی

پلاسمای اخترفیزیکی ، پلاسمای خارج از منظومه شمسی است. این به عنوان بخشی از اخترفیزیک مورد مطالعه قرار می گیرد و معمولاً در فضا مشاهده می شود. نظر پذیرفته شده دانشمندان این است که بسیاری از ماده باریونیک جهان در این حالت وجود دارد. 

وقتی ماده به اندازه کافی گرم و پرانرژی شود ، یونیزه می شود و یک پلاسما را تشکیل می دهد. این فرایند ماده را به ذرات تشکیل دهنده آن می شکند که شامل الکترونهای دارای بار منفی و یونهای با بار مثبت است.  این ذرات دارای بار الکتریکی در معرض تأثیرات میدان های الکترومغناطیسی محلی هستند. این شامل زمینه های قوی تولید شده توسط ستاره ها و میدان های ضعیفی است که در مناطق تشکیل ستاره ، در فضای بین ستاره ای و در فضای بین کهکشانی وجود دارد.  به همین ترتیب ، میدان های الکتریکی در برخی از پدیده های اخترفیزیکی ستاره ای مشاهده می شوند ، اما در محیط های گازی با چگالی بسیار کم بی نتیجه هستند.

پلاسمای اخترفیزیکی غالباً از پلاسمای فضایی متمایز می شود ، که معمولاً به پلاسمای خورشید ، باد خورشیدی و یونوسفرها و مغناطیس های کره زمین و سایر سیارات اشاره دارد.