مشاهده و مطالعه پلاسمای اخترفیزیکی

پلاسما در ستاره ها می تواند زمینه های مغناطیسی را ایجاد کرده و با آنها برهم کنش داشته باشد ، و در نتیجه پدیده های اخترفیزیکی پویا ایجاد شود. این پدیده ها بعلت تأثیر زیمان گاهی در طیف ها مشاهده می شوند. اشکال دیگر پلاسمای اخترفیزیکی می تواند تحت تأثیر میدان های مغناطیسی ضعیف موجود باشد ، که فعل و انفعالات آنها فقط به طور مستقیم توسط قطب سنجی یا سایر روش های غیرمستقیم قابل تعیین است. به طور خاص ، محیط بین کهکشانی ، محیط بین ستاره ای ، محیط بین سیاره ای و بادهای خورشیدی از پلاسمای منتشر تشکیل شده اند.

پلاسمای اخترفیزیکی نیز ممکن است به روشهای مختلفی مورد مطالعه قرار گیرد زیرا آنها تابش الکترومغناطیسی را در طیف وسیعی از طیف الکترومغناطیسی منتشر می کنند. از آنجا که پلاسمای اخترفیزیکی به طور کلی داغ است ، الکترونهای موجود در پلاسما به طور مداوم از طریق فرایندی که bremsstrahlung نامیده می شود ، اشعه X ساطع می کنند. این تابش ممکن است با تلسکوپ های اشعه X واقع در فضای فوقانی جو یا فضا تشخیص داده شود. پلاسمای اخترفیزیکی نیز امواج رادیویی و پرتوهای گاما را منتشر می کند.