کیهان شناسی پلاسما و بررسی کهکشان ها

هانس آلفون از دهه 1960 تا 1980 استدلال کرد که پلاسما نقش مهم و نه غالبی را در جهان ایفا می کند ، زیرا نیروهای الکترومغناطیسی هنگام عمل بر ذرات باردار بین سیاراتی و بین ستاره ای ، از جاذبه بسیار مهم ترند. وی بیشتر فرض کرد که آنها ممکن است انقباض ابرهای بین ستاره ای را تقویت کنند و حتی ممکن است مکانیسم اصلی انقباض را تشکیل دهند و تشکیل ستاره را آغاز کنند.  دیدگاه استاندارد فعلی این است که میدان های مغناطیسی می توانند مانع از فروپاشی شوند ، جریان های بزرگ بیرک لند مشاهده نشده اند و پیش بینی می شود مقیاس طول برای خنثی شدن بار بسیار کمتر از مقیاس های کیهانشناسی مربوطه باشد. 

  

در دهه 1980 و 1990 ، آلفون و آنتونی پرات ، فیزیکدان پلاسما در آزمایشگاه ملی لوس آلاموس ، برنامه ای را که آنها "جهان پلاسما" نامیده اند ترسیم کردند.  در پیشنهادهای جهان پلاسما ، پدیده های مختلف فیزیک پلاسما با مشاهدات اخترفیزیکی همراه بود و برای توضیح اسرار و مشکلات موجود در اخترفیزیک در دهه 1980 و 1990 مورد استفاده قرار گرفت. در مکانهای مختلف ، پرات آنچه را بعنوان یک دیدگاه جایگزین برای مدلهای اصلی اعمال شده در اخترفیزیک و کیهان شناسی توصیف می کرد. 

به عنوان مثال ، پرات پیشنهاد کرد که رویکرد اصلی به پویایی کهکشانی که متکی به مدل گرانشی ستاره ها و گازها در کهکشان ها با افزودن ماده تاریک است ، احتمالاً سهم عمده فیزیک پلاسما را نادیده می گیرد. وی به آزمایشات آزمایشگاهی وینستون اچ. بستیک در دهه 1950 اشاره کرد که باعث ایجاد ترشحات پلاسما شده و شبیه کهکشانها بودند.  پرات شبیه سازی رایانه ای در برخورد با ابرهای پلاسما را انجام داد که گزارش داد از شکل کهکشان ها نیز تقلید می کند.  پرات پیشنهاد داد که کهکشان ها به دلیل اتصال رشته های پلاسما به یک z-pinch تشکیل شده اند ، رشته ها با فاصله 300000 سال نوری از یکدیگر شروع شده و جریان های Birkeland 1018 آمپر را حمل می کنند.   پرات همچنین شبیه سازی هایی را که نشان داد جت های در حال ظهور مواد از منطقه بافر مرکزی است ، مقایسه کرد و آنها را با کوازارها و هسته های کهکشانی فعال بدون سیاهچاله های بزرگ مقایسه کرد. پرات دنباله ای را برای تکامل کهکشان پیشنهاد کرد: "انتقال کهکشانهای رادیویی دوتایی به رادیوکوازارها به رادیوکوئیت QSO به کهکشانهای خاص و سیفرت ، که در نهایت به کهکشانهای مارپیچی ختم می شود". وی همچنین گزارش داد که منحنیهای چرخش کهکشانهای مسطح بدون ماده تاریک شبیه سازی شده اند. تمرکز.