قلب و عروق مداخله ای

قلب و عروق مداخله ای شاخه ای از قلب و عروق است که به طور خاص با درمان مبتنی بر کاتتر از بیماری های ساختاری قلب کار می کند. آندریاس گرونتزیگ پس از ایجاد آنژیوپلاستی توسط رادیولوژیست مداخله ای چارلز چارلز ، پدر قلب و عروق مداخله ای محسوب می شود. 

  

بسیاری از اقدامات با کاتتریزاسیون بر روی قلب انجام می شود.  این معمولاً شامل قرار دادن غلاف در شریان فمورال (اما در عمل ، هر شریان محیطی بزرگ یا رگ) و کانولاسیون قلب تحت تجسم اشعه ایکس (معمولاً فلوروسکوپی) است. از شریان شعاعی ممکن است برای کانولاسیون نیز استفاده شود. این روش مزایای مختلفی از جمله دسترسی شریان در بیشتر بیماران ، کنترل آسان خونریزی حتی در بیماران ضد انعقاد خون ، افزایش راحتی را فراهم می کند زیرا بیماران بلافاصله بعد از عمل قادر به نشستن و راه رفتن هستند و فقدان بالینی عوارض قابل توجهی در بیماران با آزمایش آلن طبیعی. از نکات منفی این روش می توان به اسپاسم شریان و درد ، عدم توانایی استفاده از کاتترهای بزرگتر مورد نیاز در برخی از روش ها و قرار گرفتن در معرض اشعه بیشتر اشاره کرد.

مزایای اصلی استفاده از روش قلب و عروق یا رادیولوژی مداخله ای جلوگیری از ایجاد جای زخم و درد و بهبودی طولانی مدت بعد از عمل است. علاوه بر این ، روش قلب و عروق مداخله ای آنژیوپلاستی اولیه اکنون استاندارد طلایی مراقبت از سکته قلبی حاد است. این شامل استخراج لخته ها از عروق کرونر مسدود شده و استقرار استنت ها و بالن ها از طریق یک سوراخ کوچک ایجاد شده در یک شریان اصلی است ، که به آن نام "جراحی سوراخ سوراخ" (در مقابل "جراحی سوراخ کلید") داده است.