نانولیزر

نانولیزر لیزری است که ابعادی در ابعاد نانو داشته باشد. این لیزرهای ریز را می توان به سرعت تعدیل کرد و همراه با ردپای کوچک آنها ، آنها را به کاندیداهای ایده آل برای محاسبات نوری بر روی تراشه تبدیل می کند. زمینه های نوری شدید چنین لیزری همچنین اثر تقویت در اپتیک غیر خطی یا پراکندگی رامان با سطح افزایش یافته (SERS) را امکان پذیر می کند ،  و بنابراین راه را برای مدارهای نانوفتوتونیک یکپارچه هموار می کند. 

در سال 2012 ، محققان در دانشگاه نورث وسترن توصیفی از یک نانولیزر در دمای اتاق کار را "بر اساس سه بعدی (سه بعدی) Au bowtie (نانوذرات) پشتیبانی شده توسط یک ماده افزایش آلی" منتشر کردند ، ساختارهایی که تصور می شد برای گنجاندن در فوتونیک مناسب هستند معماری مدار.

در فوریه 2012 ، محققان دانشگاه کالیفرنیا ، سن دیگو با استفاده از ساختارهای کواکسیال در مقیاس نانو در مقیاس پلاسمونی ، اولین لیزر بدون آستانه و کوچکترین دمای اتاق را نشان دادند.