مداخله کرونر از طریق پوست

مداخله کرونر از طریق پوست (PCI) یک روش جراحی است که برای درمان تنگی عروق کرونر قلب در بیماری عروق کرونر استفاده می شود. این فرایند شامل ترکیب آنژیوپلاستی عروق کرونر با استنت گذاری است که قرار دادن یک لوله سیم دار دائمی است که یا از بین برنده دارو است (DES) یا از فلز برهنه (BMS) تشکیل شده است. بادکنک تحویل استنت از کاتتر آنژیوپلاستی با واسطه متورم می شود تا تماس بین ستون های استنت و دیواره رگ را مجبور کند (قرارگیری استنت) ، در نتیجه قطر رگ خونی پهن می شود.   پس از دستیابی به جریان خون از طریق شریان استخوان ران یا شعاعی ، در این روش از کاتتریزاسیون کرونر برای تجسم عروق خونی در تصویربرداری اشعه ایکس استفاده می شود. پس از این ، یک متخصص قلب و عروق مداخله ای می تواند آنژیوپلاستی کرونر را انجام دهد ، با استفاده از یک کاتتر بالونی که در آن یک بالون تخلیه شده به داخل شریان انسداد پیش رفته و تورم می یابد تا باریک شدن را از بین ببرد. دستگاه های خاصی مانند استنت ها را می توان برای باز نگه داشتن رگ خونی استفاده کرد. روشهای مختلف دیگری نیز می تواند انجام شود.

PCI اولیه استفاده فوری از PCI در افراد مبتلا به حمله قلبی حاد است ، خصوصاً در مواردی که شواهدی از آسیب قلبی در الکتروکاردیوگرام وجود دارد. PCI همچنین در افراد پس از سایر اشکال سکته قلبی یا آنژین ناپایدار که در آنها خطر بالایی از وقایع بعدی وجود دارد ، استفاده می شود. سرانجام ، PCI ممکن است در افرادی که آنژین پکتوریس پایدار دارند استفاده شود ، به خصوص اگر کنترل علائم با دارو دشوار باشد. PCI یک جایگزین برای پیوند عروق کرونر است (CABG ، که اغلب به آن "جراحی بای پس" گفته می شود) ، که با پیوند عروق از جای دیگر بدن ، عروق استنوتیک را دور می زند. تحت شرایط خاص مانند انسداد گسترده ، زمینه دیابت ، CABG ممکن است برتر باشد. 

آنژیوپلاستی کرونر برای اولین بار در سال 1977 توسط آندریاس گرونتزیگ در سوئیس آغاز شد.