همجوشی حبس مغناطیسی

همجوشی سلول مغناطیسی روشی برای تولید قدرت همجوشی هسته ای است که از میدان های مغناطیسی برای محدود کردن سوخت همجوشی به شکل پلاسما استفاده می کند. حبس مغناطیسی یکی از دو شاخه اصلی تحقیق در مورد انرژی همجوشی ، همراه با همجوشی حبس اینرسی است. رویکرد مغناطیسی از دهه 1940 آغاز شد و بیشتر توسعه بعدی را به خود جذب کرد.

واکنش های همجوشی با ترکیب هسته های اتمی سبک مانند هیدروژن ، هسته های سنگین تری مانند هلیوم را تشکیل می دهند و انرژی تولید می کنند. برای غلبه بر دافعه الکترواستاتیک بین هسته ها ، باید دمای ده ها میلیون درجه داشته باشند و یک پلاسما ایجاد کنند. علاوه بر این ، پلاسما باید در چگالی کافی برای مدت زمان کافی ، همانطور که توسط معیار لاوسون (محصول سه گانه) مشخص شده است ، وجود داشته باشد.

همجوشی حبس مغناطیسی سعی دارد از هدایت الکتریکی پلاسما برای مهار آن از طریق تعامل با میدان های مغناطیسی استفاده کند. فشار مغناطیسی فشار پلاسما را خنثی می کند. ایجاد چیدمان مناسب در زمینه هایی که دارای سوخت هستند بدون تلاطم زیاد یا نشتی ، چالش اصلی این فناوری است.