موچین های نوری

موچین های نوری (که در اصل دام متغیر تک پرتویی نامیده می شود) ابزارهای علمی هستند که از یک پرتوی لیزر بسیار متمرکز برای نگهداری و جابجایی اجسام میکروسکوپی و زیر میکروسکوپی مانند اتم ها ، نانوذرات و قطرات ، به روشی مشابه موچین استفاده می کنند. اگر جسم بدون پشتیبانی اضافی در هوا یا خلا نگه داشته شود ، می توان آن را آسانسور نوری نامید.

نور لیزر ، بسته به ضریب شکست نسبی بین ذره و محیط اطراف ، یک نیروی جذاب یا دافعه ایجاد می کند (به طور معمول به ترتیب پیکونوتون ها). اگر نیروی نور با نیروی جاذبه مقابله کند ، آسانسور ممکن است. ذرات به دام افتاده معمولاً به اندازه میکرون یا کوچکتر هستند. ذرات دی الکتریک و جاذب نیز می توانند به دام بیفتند.

موچین نوری در زیست شناسی و پزشکی استفاده می شود (به عنوان مثال برای گرفتن و نگهداری یک باکتری یا سلول مانند سلول اسپرم ، سلول خون یا DNA) ، مهندسی نانو و نانو شیمی (برای مطالعه و ساخت مواد از تک مولکول ها) ، اپتیک کوانتوم و اپتومکانیک کوانتوم (برای بررسی تأثیر متقابل ذرات منفرد با نور). توسعه موچین نوری توسط آرتور اشکین با جایزه نوبل فیزیک 2018 تحسین شد.