تاریخچه مختصر لیزر

علم لیزر قبل از اختراع خود لیزر است. آلبرت انیشتین با استفاده از مقاله ای که در آن قانون تابش ماکس پلانک را با استفاده از فرمالیسم مبتنی بر ضرایب احتمال (ضرایب انیشتین) برای جذب ، انتشار خود به خود و انتشار تحریک شده الکترومغناطیسی ، مجدداً قانون تابش ماکس پلانک را ایجاد کرد. تابش.  وجود انتشار تحریک شده در سال 1928 توسط رودولف دبلیو لادنبورگ تأیید شد. در سال 1939 ، Valentin A. Fabrikant اولین پیشنهاد لیزر را ارائه داد. وی شرایط لازم برای تقویت نور را با استفاده از انتشار تحریک شده مشخص کرد. در سال 1947 ، ویلیس E. لمب و RC Retherford انتشار تحریک آشکاری را در طیف هیدروژن یافتند و اولین نمایش انتشار تحریک شده را انجام دادند. در سال 1950 ، آلفرد کاستلر (جایزه نوبل فیزیک 1966) روش پمپاژ نوری را ارائه داد ، دو سال بعد ، توسط بروسل ، کاستلر و وینتر. 

اصول نظری توصیف عملکرد لیزر مایکروویو (میزر) برای اولین بار توسط نیکولای باسوف و الکساندر پروخوروف در کنفرانس اتحادیه طیف سنجی رادیویی در ماه مه 1952 توصیف شد. اولین سازنده توسط چارلز اچ تاونز ، جیمز پی ساخته شد. گوردون و هربرت جی زایگر در سال 1953. تاونز ، باسوف و پروخوروف در سال 1964 به دلیل تحقیقات در زمینه انتشار تحریک شده ، جایزه نوبل فیزیک را دریافت کردند. به دلیل اختراعات پیشگامانه در زمینه فیزیک لیزر ، آرتور اشکین ، جرارد مورو و دونا استریکلند در سال 2018 جایزه نوبل فیزیک دریافت کردند. 

اولین لیزر در حال کار (لیزر یاقوت  پالسی) در 16 مه 1960 توسط تئودور مایمن در آزمایشگاه های تحقیقاتی هیوز به نمایش درآمد.