لیزر در چشم پزشکی

لیزر در چشم پزشکی

چشم پزشکی ، به عنوان مثال ، شاخه پزشکی و جراحی که با تشخیص و درمان مشکلات چشم کار می کند ، یک رشته کلاسیک از کاربردهای لیزر پزشکی است. این اساساً به این دلیل است که چشم ، از جمله قسمتهای داخلی ضروری مانند شبکیه (منطقه حساس به نور) ، توسط نور به خوبی قابل دسترسی است ، در حالی که سایر رویکردها به عنوان مثال به شبکیه چشم دشوار است.

تصحیح بینایی

یک زمینه مهم مهم اصلاح بینایی است ، زیرا این امر افراد زیادی را تحت تأثیر قرار می دهد. اساساً ، یک چشم اغلب دارای مقدار نامناسب قدرت دیوپتریک لنز خود است ، که خارج از محدوده محل قرارگیری است. یک شکل نزدیک بینی (کوته بینی یا نزدیک بینی) است ، جایی که قدرت دیوپتری برای تشکیل تصاویر واضح از اشیای دور بسیار زیاد است ، اما برای اشیا  مجاور مناسب تر است. عکس آن دوربینی (دور اندیشی) است ، جایی که قدرت دیوپتری بسیار کم است. همچنین ، ممکن است مشکلاتی در آستیگماتیسم ، با قدرت دیوپتری متفاوت در جهت عمودی و افقی وجود داشته باشد. بدون درمان دیگر ، بیماران به عینک های اصلاح کننده مناسب نیاز دارند. با انواع خاصی از جراحی انکساری ، از جمله روشهای جراحی لیزر ، می توان قدرت دیوپتری را اصلاح کرد - نه با تأثیر بر لنز ، بلکه با تغییر شکل قرنیه (قسمت خارجی چشم).

یک روش اولیه ، که در سال 1987 اعمال شده است ، کراتکتومی فوتورفراکتوری (PRK) است. در اینجا ، از لیزر اگزایمر برای تغییر شکل قرنیه استفاده شد. نور ماورا بنفش ساطع شده جذب شدیدی در بافت از خود نشان می دهد ، به طوری که فقط در بیرونی ترین لایه تأثیر می گذارد. لایه بالایی (به نام اپیتلیوم قرنیه) در این فرآیند کاملاً از بین رفته بود و باید در طی روند بهبود دوباره ایجاد می شد ، که چندین روز طول کشید و خطر عفونت را افزایش می دهد.

یک روش بهبود یافته و کاملاً تثبیت شده لیزیک است. در اینجا ، ابتدا از یک روش مکانیکی (میکروکراتوم) برای تولید فلپ استفاده می شود ، به عنوان مثال ، یک لایه نازک از قرنیه بریده می شود ، فقط یک پل کوچک در یک طرف باقی می ماند. سپس می توان فلپ را دور زد. پس از آن ، با استفاده از لیزر اکسایمر می توان قرنیه را تغییر شکل داد (تغییر شکل داد). پس از آن ، فلپ به موقعیت اولیه خود باز می گردد ، جایی که می تواند ظرف چند روز دوباره با بافت پایین افتاده ارتباط برقرار کند.

یک روش بهبود یافته بیشتر برای اصلاح بینایی با لیزر ، لیزیک فمتوثانیه است. بر خلاف لیزیک سنتی ، فلپ با استفاده از توالی سریع هزاران پالس لیزر فوق کوتاه متمرکز به نقاط کمی زیر سطح قرنیه ایجاد می شود. لیزر استفاده شده ممکن است یک لیزر فیبر قفل شده در حالت و در کنار یک سیستم تقویت کننده فیبر باشد. پس از آن ، همان روال مشابه لیزیک سنتی اعمال می شود.

با استفاده از چنین روشهای جراحی لیزر ، می توان به ویژه نزدیک بینی (حتی اشکال کاملاً قوی) ، بلکه دوربینی و آستیگماتیسم را اصلاح کرد. یک چالش احتمالی این است که کاملاً قابل پیش بینی نیست که چگونه قدرت دیوپتری با گذشت زمان پس از عمل تغییر می کند.

درمان جداشدگی شبکیه

از لیزر همچنین می توان برای درمان جداشدگی شبکیه استفاده کرد - شرایطی که می تواند شبکیه کاملا جدا شود و منجر به کوری شود. با ارسال پالس های لیزر به لکه های شبکیه اطراف پارگی شبکیه ، که ممکن است برای دیدن آن ضروری نباشد ، می تواند باعث انعقاد نوری شود و در نتیجه از جدا شدن بیشتر جلوگیری کند.