ایمپلنت های دندانی

  ایمپلنت های دندانی همانطور که امروزه می شناسیم در سال 1952 توسط یک جراح ارتوپدی سوئدی به نام Per-Ingvar Brånemark اختراع شد. امروزه آنها استاندارد مراقبت برای جایگزینی پروتز دندانهای از دست رفته در دندانپزشکی محسوب می شوند. ایمپلنت دندانی یک وسیله جراحی است که در استخوان فک قرار می گیرد و اجازه می دهد تا در طی چند ماه با استخوان جوش بخورد. کاشت دندان به عنوان جایگزینی برای ریشه دندان از دست رفته عمل می کند. به نوبه خود ، این "ریشه دندان مصنوعی" در خدمت نگه داشتن دندان یا بریج جایگزین است. کاشت ایمپلنت دندانی به استخوان فک نزدیکترین چیز برای تقلید از یک دندان طبیعی است زیرا خود به خود می ایستد بدون اینکه بر روی دندانهای اطراف تأثیر بگذارد و از ثبات بالایی برخوردار است. به روند همجوشی بین ایمپلنت دندان و استخوان فک "استخوان سازی" گفته می شود. بیشتر ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم ساخته شده اند که به آنها اجازه می دهد بدون اینکه به عنوان یک جسم خارجی در بدن ما شناخته شوند ، با استخوان ادغام شوند. با گذشت زمان ، فناوری و علم پیشرفت کرده و نتایج کاشت ایمپلنت دندان را بسیار بهبود می بخشد. امروزه میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی نزدیک به 98 درصد است.