پراکندگی رامان

پراکندگی رامان یک فرآیند پراکنده نوری ، کشش ناپذیر است و یک روش تخریب ناپذیر دارد که به موجب آن "اثر انگشت" ارتعاشی یک مولکول آنالیت پس از تحریک عکس و تغییر بعدی در قطبش مولکولی آن اندازه گیری می شود. پس از کشف اولیه در سال 1928 ، از آنجا که با کاربردهای گسترده در زمینه هنر ، باستان شناسی ، علوم زیستی ، شیمی تحلیلی ، فیزیک حالت جامد ، مایعات و فعل و انفعالات مایع ، نانومواد ، انتقال فاز ، مطالعات دارویی و علوم پزشکی به شهرت بسیاری رسیده است. به عنوان مثال ، طیف سنجی رامان استفاده گسترده ای را به عنوان ابزاری در صنعت زیست دارویی پیدا کرده است ، جایی که شناسایی مواد دارویی ممکن است تعیین شود ، در صنعت نیمه هادی که خلوص ویفرها بررسی می شود و در پزشکی قانونی که ممکن است کشف مواد منفجره باشد. نظارت شود