رومی ها از قبل با توانایی منشور برای تولید رنگین کمان رنگ آشنا بودند. نیوتن به طور سنتی به عنوان بنیانگذار طیف سنجی در نظر گرفته می شود ، اما او اولین مرد علمی نبود که طیف خورشید را مطالعه و گزارش کرد. آثار آتاناسیوس کیرچر (1646) ، یان مارک مارچی (1648) ، رابرت بویل (1664) و فرانچسکو ماریا گریمالدی (1665) ، قبل از آزمایش های اپتیک نیوتن (1666-1666) است. نیوتن آزمایشات و توضیحات نظری خود درباره پراکندگی نور را در Opticks خود منتشر کرد. آزمایش های او نشان داد که می توان نور سفید را با استفاده از منشور به رنگ م componentلفه ها تقسیم کرد و این مولفه ها برای تولید نور سفید دوباره ترکیب شدند.   وی نشان داد که منشور منعکس کننده یا ایجاد کننده رنگ نیست بلکه قسمتهای تشکیل دهنده نور سفید را جدا می کند. نظریه موج نوری بدن به تدریج موفق شد. فقط در قرن نوزدهم بود که اندازه گیری کمی نور پراکنده شناسایی و استاندارد شد. همانند بسیاری از آزمایش های طیف سنجی بعدی ، منابع نور سفید نیوتن شامل شعله های آتش و ستاره ها ، از جمله خورشید بود. مطالعات بعدی در مورد ماهیت نور شامل مطالعات هوک ، هویگنس ، یانگ است. آزمایش های بعدی با منشورها اولین نشانه هایی را نشان می دهد که طیف ها با ترکیبات شیمیایی منحصر به فرد هستند. دانشمندان انتشار الگویهای متمایز رنگ را هنگام افزودن نمک به شعله های الکلی مشاهده کردند.