طیف سنجی لیزری

طیف سنجی لیزری

طیف سنجی لیزری یک روش طیف سنجی است که با استفاده از لیزر می تواند فرکانس های ساطع شده ماده را تعیین کند. لیزر به این دلیل اختراع شد که طیف سنجها مفهوم نمونه قبلی خود یعنی میزر  را در نظر گرفتند و آن را در محدوده نور مرئی و مادون قرمز به کار بردند.  maser توسط چارلز تاونز و طیف بینی دیگر اختراع شد تا ماده را برای تعیین فرکانس های تابشی که از اتم ها و مولکول های خاص ساطع می شود تحریک کند. هنگام کار بر روی میزر ، تاونز دریافت که با افزایش فرکانس مایکروویو ساطع شده ، تشخیص دقیق تری امکان پذیر است.    چند سال بعد این ایده منجر به استفاده از محدوده نور مرئی و مادون قرمز برای طیف سنجی شد که با کمک آرتور شاولو به واقعیت تبدیل شد. از آن زمان ، لیزرها پیشرفت چشمگیری در طیف سنجی تجربی داشته اند. نور لیزر امکان آزمایش با دقت بسیار بالاتر را به ویژه در استفاده از مطالعه اثرات تصادفی نور و همچنین تشخیص دقیق طول موج ها و فرکانس های نور ، امکان اختراع دستگاه هایی مانند ساعت های اتمی لیزر را فراهم می کند. لیزرها همچنین طیف سنجی را انجام دادند که با استفاده از سرعت یا زمان پوسیدگی فوتون ها در طول موج ها و فرکانسهای خاص ، برای حفظ زمان ، از روشهای زمانی دقیق تر استفاده می کردند. تکنیک های طیف سنجی لیزر برای کاربردهای مختلفی استفاده شده است. یک مثال استفاده از طیف سنجی لیزری برای تشخیص ترکیبات موجود در مواد است. یک روش خاص طیف سنجی فلورسانس ناشی از لیزر نامیده می شود و از روشهای طیف سنجی استفاده می کند تا بتواند مواد موجود در یک جامد ، مایع یا گاز را تشخیص دهد. این امکان را برای آزمایش مستقیم مواد فراهم می کند ، به جای اینکه مواد را به آزمایشگاه ببریم تا بفهمیم ماده جامد ، مایع یا گاز از چه ماده ای ساخته شده است.