شیمی هسته ای

شیمی هسته ای زیرمجموعه شیمی درمانی با رادیواکتیو، فرایندهای هسته ای و تحولات هسته اتم ها مانند انتقال هسته ای و خواص هسته ای است.

این شیمی از عناصر رادیواکتیو مانند اکتینید، رادیوم و رادون همراه با شیمی مرتبط با تجهیزات (مانند راکتورهای هسته ای) است که برای انجام فرایندهای هسته ای طراحی شده اند. این شامل خوردگی سطوح و رفتار در شرایط عملیات طبیعی و غیر طبیعی (مانند در طی حادثه) است. یک منطقه مهم رفتار اشیاء و مواد پس از قرار دادن به یک محل ذخیره سازی یا دفع زباله های هسته ای است.

  

این شامل مطالعه اثرات شیمیایی ناشی از جذب تابش در حیوانات زنده، گیاهان و سایر مواد است. شیمی تابشی بسیاری از زیست شناسی رادیو را کنترل می کند به عنوان تابش تاثیری بر موجودات زنده در مقیاس مولکولی، برای توضیح آن به نحوی دیگر، تابش انرژی بیوشیمیایی را در یک ارگانیسم تغییر می دهد، تغییر مولکول های زیستی پس از آن، شیمی را تغییر می دهد ارگانیسم، این تغییر در شیمی پس از آن می تواند منجر به نتیجه بیولوژیکی شود. در نتیجه، شیمی هسته ای به شدت به درک درمان های پزشکی (مانند رادیوتراپی سرطانی) کمک می کند و این درمان ها را بهبود می بخشد.

این شامل مطالعه تولید و استفاده از منابع رادیواکتیو برای طیف وسیعی از فرآیند است. این شامل رادیوتراپی در برنامه های پزشکی است؛ استفاده از ردیاب های رادیواکتیو در صنعت، علم و محیط زیست؛ و استفاده از تابش برای اصلاح مواد مانند پلیمرها. 

همچنین شامل مطالعه و استفاده از فرایندهای هسته ای در مناطق غیر رادیواکتیو فعالیت های انسانی می شود. به عنوان مثال، طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای (NMR) معمولا در شیمی آلی مصنوعی و شیمی فیزیکی و تجزیه و تحلیل ساختاری در شیمی ماکرو مولکولی استفاده می شود.

شیمی هسته ای مربوط به مطالعه هسته، تغییرات موجود در هسته، خواص ذرات موجود در هسته و انتشار یا جذب اشعه از هسته است.