همجوشی به عنوان منبع انرژی

همجوشی به عنوان منبع انرژی

موسسه ماکس پلانک برای فیزیک پلاسما (IPP) از این دستگاه ها برای بررسی اصول نیروگاه همجوشی استفاده می کند که انرژی را از همجوشی هسته های اتمی نور - درست مثل خورشید - مهار می کند.

هدف در اینجا افزودن به دامنه منابع انرژی کارآمد است که می تواند جایگزین زغال سنگ ، نفت و گاز در آینده شود: همجوشی هسته ای گزینه سوم همراه با شکافت هسته ای در نیروگاه های هسته ای و انرژی های تجدید پذیر مانند باد و انرژی خورشیدی است.

همجوشی ایزوتوپ های هیدروژن دوتریوم و تریتیوم ساده ترین شکل همجوشی است که می توان روی زمین به دست آورد. این فرآیند یک هسته هلیوم تولید می کند و یک نوترون نیز همراه با حجم زیادی از انرژی قابل استفاده آزاد می شود. با همجوشی ، یک گرم سوخت قابل احتراق می تواند 90000 کیلووات ساعت انرژی در نیروگاه تولید کند ، که برابر است با گرمای احتراق یازده تن ذغال سنگ.

سوختهای همجوشی ارزان و به طور مساوی در سراسر جهان توزیع می شوند. مقادیر تقریباً تمام نشدنی دوتریم در آب دریا موجود است. تریتیوم - یک گاز رادیواکتیو با نیمه عمر کوتاه 12.3 سال - فقط در مقادیر کمیاب در طبیعت وجود دارد. با این حال ، می توان آن را در نیروگاه از لیتیوم تولید کرد که به وفور نیز موجود است. با توجه به اینکه یک نیروگاه همجوشی می تواند از نظر زیست محیطی و ایمنی از ویژگی های مطلوبی برخوردار باشد ، همجوشی می تواند سهمی پایدار در تأمین انرژی آینده جهان داشته باشد.