لیزر دی اکسید کربن

11. لیزر دی اکسید کربن تولید شده است

اهمیت نوآوری یا نقطه عطف لیزر: لیزر دی اکسید کربن یکی از اولین لیزرهای گازی است که تاکنون تولید شده است و امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. ثابت شده است که یکی از بالاترین قدرت لیزرهای موج پیوسته موجود در حال حاضر است.

برخلاف لیزرهای دیگر ، آنها با نسبت تولید و پمپ تا 20٪ نیز نسبتاً کارآمد هستند. این لیزرها پرتوی نور IR بین 9.4 تا 10.6 میکرومتر تولید می کنند.

سال کشف / توسعه: 1964

مهندس یا دانشمندانی که پشت این پروژه هستند: کومار پاتل

شرح نقطه عطف: کومار لیزر دی اکسید کربن را تولید کرد در حالی که در آزمایشگاه های بل در سال 1964 کار می کرد. این نوع لیزرها با استفاده از دی اکسید کربن به عنوان ماده اولیه اولیه که می تواند حاوی هلیوم ، ازت ، هیدروژن ، آب و زنون نیز باشد ، کار می کنند.

این نوع لیزرها از طریق تخلیه گاز به صورت الکتریکی پمپ می شوند.

در حین کار ، مولکولهای نیتروژن از تخلیه به حالت قابل تغییر پذیری هیجان زده می شوند و در نتیجه در هنگام برخورد این انرژی اضافی را به مولکولهای دی اکسید کربن منتقل می کنند. هلیوم تمایل دارد که در مخلوط گاز گنجانده شود تا سطح پایین لیزر را کاهش دهد و به عنوان یک سینک حرارتی عمل کند.

سایر ترکیبات مانند هیدروژن یا بخار آب می توانند (به ویژه در لیزرهای لوله ای مهر و موم شده) در اکسیداسیون مجدد مونوکسید کربن (تشکیل شده در تخلیه) به دی اکسید کربن کمک کنند.

این نوع لیزرها تمایل به تولید پرتوهای با طول موج 10.6 میکرومتر دارند اما می توانند بین 9 تا 11 میکرومتر کار کنند. آنها همچنین در مقایسه با سایر لیزرهای گازی دارای بازده تبدیل قدرت بالاتری هستند و می توانند از لیزرهای حالت جامد پمپ شده با لامپ کارآیی بیشتری داشته باشند.

با این وجود کارآیی آنها از لیزرهای پمپ شده دیود کمتر است.