جوشکاری بافت لیزر در جراحی با حداقل تهاجم و جراحی میکروسکوپ

جوشکاری بافت لیزر در جراحی با حداقل تهاجم و جراحی میکروسکوپ

لیزر در حال حاضر به ابزاری گسترده در بسیاری از کاربردهای جراحی و درمانی در زمینه جراحی تبدیل شده است. تکنیک های به اصطلاح "حداقل تهاجمی" لیزر پیشرفت های چشمگیری را ایجاد می کند: در این موارد ، جراحی لیزر در داخل بدن انسان از طریق برش های کوچک با استفاده از کاوشگرهای فیبر نوری و آندوسکوپ انجام می شود ، یا ابزارهای لیزر به عنوان جایگزینی برای ابزارهای معمولی پیشنهاد می شود تا حداقل ضربه جراحی ، مانند بخیه بخیه بافت بیولوژیکی ناشی از لیزر. هدف از این روش ها بهبود کیفیت زندگی بیماران ، با کاهش زمان بهبودی و خطر عوارض بعد از عمل است.  

انواع بسیاری از لیزرها برای جوشکاری بافت لیزر پیشنهاد شده است. منابع مادون قرمز و نزدیک به مادون قرمز شامل دی اکسیدکربن (CO2) ، تولیوم-هولمیوم-کروم ، هولمیوم ، تولیوم و نئودیمیم گارنت های دوپینگ زمینی نادر (THC: YAG ، Ho: YAG ، Tm: YAG و Nd: YAG ، به ترتیب) ، و لیزرهای دیود آرسنید گالیم آلومینیوم (GaAlAs). منابع مشهود شامل لیزرهای Nd: YAG و آرگون با فرکانس پتاسیمیتانیل فسفات (KTP) است. انرژی لیزر توسط آب در طول موج های مادون قرمز و توسط هموگلوبین و ملانین در طول موج های قابل مشاهده جذب می شود ، در نتیجه گرما را در بافت هدف تولید می کند. با افزایش دما ، ماتریس خارج سلول بافت پیوندی تحت تغییرات حرارتی قرار می گیرد که منجر به جوشکاری زخم می شود.