لیزرهای دیود در دندانپزشکی

لیزرهای دیود نوع خاصی از لیزر هستند که تابش کمتری از طریق یک نیمه هادی منتشر می کنند. اگرچه برای اولین بار در سال 1962 کشف شد ، لیزرهای دیود تا سال 1969 که مشخص شد برای جوشکاری فنرهای ساعت مفید هستند ، بسیار مورد استفاده قرار نگرفتند. نوار دیود همان چیزی است که منجر به برجسته شدن لیزرهای دیود می شود زیرا لیزرهای با قدرت بسیار بالا اجازه می دهند. نوار دیود یک مخزن گرمایی است که باعث می شود بسیاری از گسیل کننده ها در حال حاضر بین 20 تا 50 قرار گیرند.   لیزرهای دیود دارای طول موج بین 800 تا 1064 نانومتر هستند ، بنابراین در انرژی کمی پایین تر از طیف مرئی نور است. یک قطر 915 نانومتری را می توان در اینجا یافت. طول عمر آن حداقل 20،000 ساعت است و می تواند در برنامه هایی مانند صنعت پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

در دندانپزشکی ، لیزرهای دیود فقط برای بافت نرم مورد استفاده قرار می گیرند زیرا در حدود 2 میلی متر نفوذ می کنند ، که برای حساسیت دندان ها و نواحی دهان مناسب است. از آنجا که جراحی های دندانی غالباً لثه را درگیر می کند ، لیزرهای دیود یکی از رایج ترین مواردی هستند که در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. در زیر تصویری از لیزرهای دیود مورد استفاده در جراحی دندان نشان داده شده است. همانطور که قبلاً بحث شد ، آنها باعث درد کمتر ، بهبودی بهتر می شوند و می توانند منجر به فناوری های بهتری در تجهیزات جراحی شوند. در مقاله ، "Diode Lasers: A Primer" ، دندانپزشک مشهور ، John J Graeber ، در مورد لیزرهای دیود برای دندانپزشکی و روشهای خاص استفاده از آن بحث می کند.

یکی از رایج ترین موارد استفاده در لیزرهای دیود ، استفاده از تاج است. فرورفتگی زمانی است که سلولهای لثه بخاطر آماده شدن برای مصنوعی بخار می شوند. سلولهای لثه بیشتر به عنوان لثه شناخته می شوند. روش های سنتی ممکن است 5 دقیقه طول بکشد ، در حالی که لیزر در کمتر از 60 ثانیه انجام می شود. این تغیر نه تنها با لیزر دقیق تر است بلکه تمیزتر نیز هست. گرمای لیزر باکتری ها را از بین می برد. این باعث می شود که استفاده از لیزرهای دیود سریعتر ، ایمن تر و بهداشتی تر باشند.