پلاسمای غیر حرارتی یا سرد

معرفی

اصطلاح پلاسما اولین بار توسط Irving Langmuir در سال 1928 استفاده شد و گاز یونیزه یا نیمه یونیزه نیمه خنثی در تخلیه الکتریکی را توصیف می کند. پلاسما متشکل از انواع ذرات ، اتمها و مولکولهای خنثی ، ذرات باردار (الکترونها و یونها) ، ذرات قابل اشتعال (اتمها و مولکولهای برانگیخته ، رادیکالها) و فوتونها است (بلان 2008). بسته به درجه حرارت ذرات ، پلاسما را می توان به دو دسته تقسیم کرد: تعادل یا پلاسمای حرارتی و پلاسمای غیر تعادلی یا غیر گرمایی.   پلاسمای حرارتی با یک گاز تقریباً یونیزه و دمای بالا حداقل 15000 K مشخص می شود (Roth 2001). پلاسمای غیر حرارتی یا سرد ، گازی است که تا حدی یونیزه می شود و دمای آن معمولاً نزدیک به دمای اتاق است (حداکثر 340 K). از آنجا که درمان با پلاسمای سرد در دمای اتاق انجام می شود ، می توان اثرات مخرب بر بافت های بیولوژیکی و ماتریس های حرارتی را کاهش داد در حالی که هنوز اثر ضد عفونی و عقیم سازی را حفظ می کند. تا به امروز ، انواع مختلفی از پلاسمای سرد تولید شده است. از پلاسمای فشار اتمسفر سرد (CAPP) اغلب در بسیاری از فناوری های علوم زیستی و کشاورزی مانند درمان پزشکی یا نگهداری گیاهان و مواد غذایی استفاده می شود. این بررسی تحولات اخیر ، چالش ها و گزینه های آینده CAPP در ضد عفونی بیولوژیکی و فعل و انفعالات با بافت ها و ارگانیسم های مختلف را ارائه می دهد. در بررسی ، شیمی CAPP ، تولید منبع انرژی ، طراحی تجهیزات و شرایط همراه با کاربرد و نحوه عملکرد در سیستم های بیولوژیکی خلاصه می شود.