پزشکی لیزر

مصارف پزشکی

پزشکی لیزر: پزشکی و به ویژه دندانپزشکی کاربردهای جدیدی برای لیزرهای دیود پیدا کرده است.  کوچک شدن و هزینه واحد و افزایش کاربرپسندی آنها ، آنها را برای پزشکان برای انجام اقدامات جزئی بافت نرم بسیار جذاب می کند. طول موج های دیود از 810 تا 1100 نانومتر است ، ضعیف توسط بافت نرم جذب می شود و برای برش یا فرسایش استفاده نمی شود. بافت نرم توسط پرتوی لیزر بریده نمی شود ، بلکه در عوض در اثر تماس با نوک شیشه گرم شده بریده می شود.   تابش لیزر در انتهای انتهای نوک بسیار جذب شده و آن را تا 500 درجه سانتیگراد تا 900 درجه سانتیگراد گرم می کند. از آنجا که نوک آن بسیار گرم است ، می توان از آن برای برش بافت نرم استفاده کرد و می تواند از طریق مکش و کربونیزاسیون باعث خونریزی شود. لیزرهای دیود در صورت استفاده بر روی بافت نرم می توانند باعث ایجاد آسیب گرمایی گسترده جانبی به بافت اطراف شوند. 

از آنجا که نور پرتوی لیزر ذاتاً منسجم است ، برنامه های خاص از انسجام دیودهای لیزر استفاده می کنند. این موارد شامل اندازه گیری فاصله تداخل سنجی ، هولوگرافی ، ارتباطات منسجم و کنترل منسجم واکنش های شیمیایی است.

دیودهای لیزر برای ویژگیهای "طیفی باریک" خود در زمینه های برد یابی ، ارتباطات از راه دور ، اقدامات متقابل مادون قرمز ، سنجش طیف سنجی ، تولید فرکانس رادیویی یا امواج تراهرتز ، آماده سازی حالت ساعت اتمی ، رمزنگاری کلید کوانتومی ، دو برابر شدن فرکانس و تبدیل ، تصفیه آب (در اشعه ماورا بنفش) و درمان فتودینامیکی (جایی که یک طول موج خاص نور باعث می شود ماده ای مانند پورفیرین به عنوان ماده ضد سرطان از نظر شیمیایی فعال شود فقط درصورتی که بافت توسط نور روشن شود).

از دیودهای لیزری برای توانایی تولید پالس های فوق العاده کوتاه نور توسط تکنیک معروف به "قفل کردن حالت" استفاده می شود. زمینه های استفاده شامل توزیع ساعت برای مدارهای مجتمع با کارایی بالا ، منابع قدرت اوج بالا برای سنجش طیف سنجی شکست لیزر ، تولید دلخواه شکل موج برای امواج فرکانس رادیویی ، نمونه برداری فوتونیک برای تبدیل آنالوگ به دیجیتال و کد نوری است - سیستم های دسترسی چندگانه برای ارتباطات ایمن.