تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی

تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی به ابزاری اصلی برای مطالعات روانشناختی و شناختی یا تحقیقات پیش بالینی مغز تبدیل شده است. fMRI به عنوان یک روش برای نقشه برداری از عملکرد مغز ، سیگنال وابسته به سطح اکسیژناسیون خون را به عنوان یک اثر جمعی از تغییرات در جریان خون مغزی ، حجم خون مغزی و میزان متابولیسم مغزی اکسیژن بدنبال تغییرات در فعالیت عصبی اندازه گیری می کند.   استفاده از fMRI در ترکیب با الگوی کارهایی که با دقت طراحی شده است ، دانشمندان را قادر به ترسیم عملکردهای ادراکی ، شناختی یا رفتاری بر روی مناطق و شبکه های مغزی کرده است. فعالیت خود به خودی مشاهده شده با fMRI در حالت های استراحت بدون وظیفه ، برای آشکار کردن شبکه های عملکردی ذاتی استفاده شده است که در مجموع معماری عملکردی یا کانکتوم مغز را به تصویر می کشد. پارادایم های طبیعت گرایانه برای fMRI به طور فزاینده ای برای نقشه برداری از فعال سازی مغز ، پرداختن به بازنمایی عصبی و کدگذاری ، و توصیف شبکه های مغزی استفاده می شود در حالی که انسان ها درگیر یک محیط واقع بینانه و پویا مانند تجارب زندگی روزمره هستند. در این فصل ، ما اصول ، روش ها و کاربردهای fMRI را با تأکید بر مبنای بیوفیزیکی و فیزیولوژیکی آن ، طراحی های تجربی و روش های تجزیه و تحلیل ، و کاربردهای مطالعات انسانی و حیوانی مورد بحث قرار می دهیم. نمونه داده ها یا نتایج حاصل از مطالعات تجربی برای کمک به نشان دادن روش ها یا پشتیبانی از دیدگاه های علمی ارائه شده است.