آلبرت انیشتین و لیزر

آلبرت انیشتین انتشار تحریک شده را در سال 1916 پیشنهاد کرد ،  که به اولین نمایش لیزر در سال 1961 کمک کرد.  از آن به بعد ، مردم به دنبال کوچک سازی لیزرها برای اندازه جمع و جورتر و مصرف انرژی کمتر در تمام مدت هستند. از آنجایی که مردم در دهه 1990 شاهد مقابله متفاوتی از نور با ماده در مقیاس نانو بودند ، پیشرفت چشمگیری در دستیابی به کوچک سازی لیزرها و افزایش بازده تبدیل توان حاصل شده است. طی دهه های گذشته انواع مختلفی از نانولایزرها تولید شده است.

در دهه 1990 ، برخی از طرحهای جذاب لیزر میکرودیسک و لیزر کریستال فوتونیک نشان داده شده اند که دارای اندازه حفره یا حجم انرژی با قطرهای میکرو / نانو هستند و به مرز پراش نور نزدیک می شوند. رفتار فوتولومینسانس نانوسیم های فله ای ZnO اولین بار در سال 2001 توسط پروفسور Peidong Yang از دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی گزارش شد و این زمینه را برای مطالعه نانوساختارهای نانوسیم باز کرد. این طرح ها هنوز تا زمان نمایش لیزرهای پلاسمونیک یا اسپایرها از حد پراش فراتر نمی روند.

دیوید جی برگمن و مارک استوکمن برای اولین بار امواج پلاسمون سطح تقویت شده را با انتشار تحریک شده پیشنهاد کردند و اصطلاح spaser را به عنوان "تقویت پلاسمون سطحی با تابش تابش تحریک شده" در سال 2003 ابداع کردند. تا سال 2009 ، نانولایزرهای پلاستیکی یا اسپایر برای اولین بار به صورت آزمایشی به دست آمدند ،  که به عنوان کوچکترین نانولایزرهای آن زمان در نظر گرفته می شدند.

تقریباً از سال 2010 ، پیشرفت در فناوری نانولیزر وجود دارد و انواع جدیدی از نانولایزرها مانند لیزر تقارن برابری-زمان ، حالتهای محدود شده در لیزر پیوسته و لیزر عایق های توپولوژیکی فوتونیک ساخته شده اند.