لیزر Ti: Sapphire

لیزر Ti: Sapphire توسط پیتر مولتون در ژوئن 1982 در آزمایشگاه MIT Lincoln در نسخه موج پیوسته خود اختراع شد. پس از آن ، نشان داده شد که این لیزرها از طریق مدل لنز کر ، پالس های فوق کوتاه ایجاد می کنند. استریکلند و مورو ، علاوه بر دیگران ، که در دانشگاه روچستر کار می کردند ، در طی چند سال تقویت پالس جیرجیرک این لیزر را نشان دادند ، که این دو در جایزه نوبل فیزیک 2018 (به همراه آرتور اشکین برای موچین های نوری). فروش تجمعی محصول لیزر Ti: sapphire به بیش از 600 میلیون دلار رسیده است و این یک موفقیت بزرگ تجاری است که صنعت لیزر حالت جامد را برای بیش از سه دهه حفظ کرده است.

  

پالس های فوق کوتاه تولید شده توسط لیزرهای Ti: یاقوت کبود در حوزه زمان مربوط به شانه های فرکانس نوری حالت قفل شده در حوزه طیفی است. هر دو ویژگی زمانی و طیفی این لیزرها ، آنها را برای اندازه گیری فرکانس ، طیف سنجی یا پمپاژ فرایندهای نوری غیر خطی بسیار مطلوب می کند. نیمی از جایزه نوبل فیزیک در سال 2005 به توسعه تکنیک شانه فرکانس نوری اعطا شد که تا حد زیادی به لیزر Ti: یاقوت کبود و خواص خود مدل سازی آن متکی بود. نسخه های موج پیوسته این لیزرها می توانند به گونه ای طراحی شوند که عملکرد تقریباً کوانتومی محدودی داشته باشند ، در نتیجه صدای کم و پهنای خط باریک ایجاد کنند ، و آنها را برای آزمایش های نوری کوانتومی جذاب می کند. کاهش صدای انتشار خود به خود تقویت شده در تابش لیزرهای Ti: یاقوت کبود در کاربرد آنها به عنوان شبکه های نوری برای عملکرد ساعتهای اتمی پیشرفته ، قدرت زیادی می بخشد. جدای از کاربردهای علوم بنیادی در آزمایشگاه ، این لیزر کاربردهای بیولوژیکی مانند تصویربرداری چند فوتونی با بافت عمیق و کاربردهای صنعتی میکروماشین سرد را پیدا کرده است. هنگامی که در حالت تقویت پالس جیرجیر کار می شود ، می توان از آنها برای تولید قدرت اوج بسیار بالا در محدوده تراوات استفاده کرد ، که در تحقیقات همجوشی هسته ای استفاده می شود.