استفاده مستقیم از لیزرهای دیود با قدرت بالا در پوست

3. استفاده مستقیم از لیزرهای دیود با قدرت بالا در پوست

همانطور که قبلاً اشاره شد ، لیزرهای دیود باعث افزایش توان خروجی در محدوده نزدیک مادون قرمز می شوند. در پوست ، این طول موج ها همراه با جذب خون برای درمان بیماری های مختلف مانند ناهنجاری های عروقی و همانژیوم استفاده می شود. به دلیل کاهش ضریب جذب و پراکندگی در بافت ، لیزرهای دیود مربوطه امکان عمق نفوذ طولانی تر و درمان عروق عمیق تر را فراهم می کنند.   علاوه بر این ، لیزرهای دیود نیاز سیستم های جمع و جور و کارآمد را برطرف می کنند. انعطاف پذیری آنها در طول موج ها و کنترل مستقیم انتشار لیزر امکان بهینه سازی پارامترهای درمان را با توجه به کروموفورهای خاص ، نتیجه درمان و کاهش عوارض جانبی فراهم می کند.

3.1 معرفی کوتاه فوتوترمولیز انتخابی

کاربرد لیزرها در زمینه زیست پزشکی به شدت با فعل و انفعالات بافت نور ارتباط دارد. چنین تعاملات هم تصویربرداری و هم درمانهای مستقیم را امکان پذیر می کند. فعل و انفعالات بافت نور را می توان به طور عمده با چهار پارامتر مختلف توصیف و تعیین کرد: به ترتیب ضریب شکست ، ضریب پراکندگی ، عملکرد فاز پراکندگی و ضریب جذب 96. در حالی که ضریب پراکندگی احتمال وقایع پراکندگی فوتون را تعریف می کند ، ضریب جذب اطلاعاتی را در مورد میزان انرژی استخراج شده از یک موج نوری تصادفی فراهم می کند. وابستگی آنها به طول موج 97 و نسبت بین ضریب پراکندگی و مجموع ضرایب پراکندگی و جذب ، که آلبدو 98 نامیده می شود ، عمق نفوذ و در نتیجه طول موج های مطلوب را برای کاربردهای مختلف تعیین می کنند.

در محدوده مرئی (400-600 نانومتر) جذب توسط اکسی و دیوکسی-هموگلوبین و ملانین تحت سلطه است (شکل 5). بالای 1300 نانومتر آب جذب کننده اصلی است. در آن پنجره (– 600–1300 نانومتر) ضرایب جذب به میزان 1–4 سفارش کاهش می یابند.