لیزر و آینده

در حالی که فرهنگ لیزر را پیش بینی می کرد ، جنگهای فضایی نبودند که منجر به ایجاد آن شد ، بلکه جنگ سرد بود. پس از جنگ جهانی دوم ، دانشمندان از بودجه و سرمایه گذاری سنگین دولت بهره مند شدند. این دوره از پیشرفت فن آوری بود که ناشی از این ترس بود که تنش ها بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده می تواند به یک جنگ هسته ای منجر شود (Hecht 1). این دو کشور اتمی مجبور بودند فناوری ها را مخفیانه توسعه دهند زیرا معاهدات مانع آزمایش سلاح شد (تایسون).   با این حال ، معاهدات آنها را متوقف نکرد و به سرعت ایالات متحده با استفاده از فن آوری لیزر دستگاههایی را با نام "سلاحهای انرژی هدایت شده" توسعه داد. حتی اگر بودجه لیزرها به طور عمده به دلایل نظامی تأمین می شد ، لیزر بعداً در صنایع مختلف کاربردهای زیادی پیدا کرد.

در حالی که لیزر در دهه 1960 تصور می شد ، ماجرای ساخت آن در سال 1900 با فیزیکدان مکس پلانک آغاز شد. وی رابطه بین انرژی و فرکانس تابش را استنباط کرد ، اساساً گفت که انرژی فقط در تکه های گسسته به نام "کوانتا" (گل رز) قابل انتشار یا جذب است. نظریه وی نقطه عطفی در فیزیک بود و آلبرت انیشتین را برای توسعه بیشتر ایده های خود الهام بخشید. در سال 1905 ، انیشتین مقاله ای در مورد اثر فوتوالکتریک تهیه کرد که پیشنهاد می کند نور از تکه های انرژی یا ذرات ریز گسسته به نام فوتون (گل رز) تشکیل شده است. وی همچنین اظهار داشت که فوتون ها می توانند انتشار فوتون های یکسان را از اتم های تحریک شده تحریک کنند. به عبارت دیگر ، وقتی فوتون ها با اتم ها برخورد می کنند ، هیجان زده می شوند و این باعث فوتون های بیشتری می شود (Hecht 1). تئوری آلبرت انیشتین در مورد انتشار تحریک شده با ایجاد maser که مخفف Microwave Amplification by Stimulated Emission of Radiation است ، مورد بررسی قرار می گیرد. چارلز اچ. تاونز دریافت که انتشار تحریک شده می تواند نوری قدرتمند و متمرکز ایجاد کند ، اما ابتدا آزمایش تابش مایکروویو را به جای نور انجام داد (رز).