بررسی تداخل پلاسمونی نانوذرات طلا با درمانهای فتوترمال پلاسمونی

تعامل پلاسمونی نانوذرات واقع در مجاورت ، در بافت سینه تعبیه شده است ، برای برآورد ویژگی های نوری مانند جذب مقطع نوری ، طول موج پلاسمونی و نیم حداکثر حداکثر عرض (FWHM) شبیه سازی شده است. محاسبات برای مونومرها ، همودایمرها و هترودایمرهای نانوذرات کروی و میله ای شکل با در نظر گرفتن فاصله بین ذرات مختلف برای نانوسفرهای طلا و فاصله بین ذرات و همچنین جهت نانومیله های طلا (GNRs) انجام می شود.   نتایج نشان می دهد که برای دایمر کروی ، با تغییر فاصله بین ذرات از 1 تا 20 نانومتر ، سطح مقطع پیک جذب 43 درصد کاهش می یابد. در حالی که برای GNR ها ، سطح مقطع جذب ، بسته به پیکربندی همودیمر یا هترودایمر ، در عرض 9-18 increases افزایش/کاهش می یابد. علاوه بر این ، قله های ثانویه برای سطح مقطع جذب در طول موج 630-940 نانومتر به دلیل حالتهای ضد باند برای هترودایمرهای GNR بدست می آیند. برای هترودایمر GNR که از انتها به انتها واقع شده است ، این قله ثانویه برای سطح مقطع جذب بدون در نظر گرفتن فاصله بین ذرات بین 1-5 نانومتر در 780 نانومتر ظاهر می شود. ضریب جذب بطور قابل ملاحظه ای به پیکربندی و مجاورت GNR های واقع در بافت بستگی دارد. در حالی که FWHM تحت تأثیر پیکربندی GNR ها و فاصله بین ذرات قرار نمی گیرد. برای فاصله بین ذرات از 1 تا 20 نانومتر ، طول موج پلاسمونی 38 نانومتر برای دیمر کروی و 35-86 نانومتر برای دیمرهای مختلف GNR تغییر می کند. یافته های این مطالعه برای درمانهای فتوترمال پلاسمونی مفید است زیرا تولید گرما توسط سطح مقطع جذب ناشی از جفت شدن پلاسمونیک جهت های نزدیک و متفاوت نانوذرات انجام می شود.