لیزرهای اشعه ایکس مبتنی بر پلاسما

خلاصه

تابش لیزری طیف وسیعی از کاربردها را از ساخت ، ذوب و تبخیر نانوذرات تا تغییر شکل ، ساختار ، اندازه و توزیع اندازه آنها نشان داده است. پلاسما ناشی از لیزر برای کاربردهای مختلف تشخیصی و تکنولوژیکی به عنوان تشخیص ، رسوب فیلم نازک و شناسایی عنصری مورد استفاده قرار گرفته است.   تداخل احتمالی گونه های اتمی یا مولکولی برای تعیین مواد آلی ، معدنی یا بیولوژیکی استفاده می شود که به کاربردهای مهم در دفاع (مین های زمینی ، مواد منفجره ، پزشکی قانونی (آثار مواد منفجره یا آلی) ، بهداشت عمومی (مواد دارویی مواد سمی) یا محیط کمک می کند. (زباله های آلی). پلاسما ناشی از لیزر برای مواد آلی به طور بالقوه سیستم های حسگر سریع را برای تشخیص و تجزیه و تحلیل عوامل بیولوژیکی مواد منفجره فراهم می کند. فرایند تخلیه لیزری با جذب انرژی الکترونیکی (~ fs) شروع می شود و با تجمع مجدد ذرات (~ ms) به پایان می رسد. سپس فرایند فرسایش را می توان با فرآیندهای حرارتی ، غیر حرارتی یا ترکیبی از هر دو اداره کرد. چندین مدل وجود دارد ، به عنوان مثال ، مدل های حرارتی ، مکانیکی ، فتوفیزیکی ، فتوشیمیایی و نقص ، که فرایند تخلیه را با یک مکانیسم غالب توصیف می کند. فقط فرآیند احتراق پلاسما شامل شکستن پیوند و محافظت از پلاسما در طول پالس لیزر می شود پیامک ها بر مقدار و شکل انرژی (جنبشی ، یونیزاسیون و تحریک) که اتم ها و یون ها می توانند به دست آورند ، تأثیر می گذارد. انبساط پلاسما به جرم و انرژی اولیه در ستون بستگی دارد. این فرایند توسط خواص اولیه پلاسما (چگالی الکترون ، دما ، سرعت) پس از پالس لیزر و محیط انبساط تنظیم می شود. در طول اولین میکرو ثانیه پس از پالس لیزر ، گسترش ستون آدیاباتیک است و سپس تابش خط به مکانیسم غالب اتلاف انرژی تبدیل می شود.