ردیاب های تصویربرداری پزشکی هسته ای برای مغز و اعصاب

خلاصه

ردیاب ها برای بررسی اختلالات عصبی با توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتون (SPECT) کاربردهای زیادی پیدا کرده اند. چندین هدف مولکولی را می توان در مغز انسان در شرایط in vivo ، هم از نظر سلامتی و هم از نظر بیماری مورد مطالعه قرار داد. در ابتدا ، بیشترین توجه به ردیاب ها برای پروتئین ترانسلوکاتور (TSPO) ، رسوب بتا آمیلوئید و سیستم دوپامینرژیک داده شد. بسیاری از مطالعات بالینی با استفاده از انواع ردیاب ها برای این اهداف منتشر شده است.   طی چند سال گذشته ، ردیابهای بیشتری به مرحله مطالعات انسانی مانند عوامل تصویربرداری پروتئین تاو ، گیرنده P2X7 ، گیرنده SV2A و سیستم کولینرژیک رسیده اند. سایر اهداف مورد علاقه که در انسان به میزان کمتری مورد مطالعه قرار گرفته اند عبارتند از: N-methyl-d-aspartic acid (NMDA) ، serotonergic ، adenosine ، gamma-aminobutyric acid (GABA) ، sigma ، opioid و metabotropic glutamate subtype 5 (mGlu5 ) گیرنده ها علاوه بر این ، چندین سیستم حمل و نقل مورد توجه زیادی قرار گرفته است. بسیاری از ردیاب ها برای اهداف مولکولی جدید در حال توسعه هستند و ممکن است افق های جدیدی را در آینده باز کنند. اکثر ردیاب های PET برای مغز در ابتدا با 11C برچسب گذاری شده بودند اما بعداً با آنالوگ هایی با برچسب 18F جایگزین شدند ، زیرا این رادیونوکلئید پروتکل های اسکن طولانی تر ، انتشار در بیمارستان های دیگر و تجاری سازی را امکان پذیر می کند. در این فصل اولیه ردیاب های PET که قبلاً به وضعیت کاربرد انسان رسیده اند برجسته می شود.