پلاسمای اخترفیزیکی

پلاسمای اخترفیزیکی پلاسمای خارج از منظومه شمسی است. این به عنوان بخشی از اخترفیزیک مورد مطالعه قرار می گیرد و معمولاً در فضا مشاهده می شود. دیدگاه مورد قبول دانشمندان این است که بسیاری از مواد باریونیک جهان در این حالت وجود دارد. 

وقتی ماده به اندازه کافی گرم و پرانرژی شود ، یونیزه می شود و یک پلاسما تشکیل می دهد. این فرایند ماده را به ذرات تشکیل دهنده خود که شامل الکترونهای دارای بار منفی و یونهای دارای بار مثبت می شود ، می شکند. این ذرات دارای بار الکتریکی مستعد تأثیر میدانهای الکترومغناطیسی محلی هستند. این شامل میدان های قوی ایجاد شده توسط ستارگان ، و زمینه های ضعیف است که در مناطق تشکیل ستاره ، در فضای بین ستاره ای و در فضای بین کهکشانی وجود دارد. به طور مشابه ، میدان های الکتریکی در برخی از پدیده های اخترفیزیکی ستاره ای مشاهده می شوند ، اما در محیط های گازی با چگالی بسیار کم اهمیت نیستند.

پلاسمای اخترفیزیکی اغلب از پلاسمای فضایی متمایز است ، که معمولاً به پلاسمای خورشید ، باد خورشیدی و یونوسفرها و مگنتوسفرهای زمین و سایر سیارات اشاره دارد. 

فهرست

1 مشاهده و مطالعه پلاسمای اخترفیزیکی

2 پدیده های احتمالی مرتبط

3 تاریخ اولیه