مروری بر پلاسماهای اخترفیزیکی

پلاسماهای اخترفیزیکی

مروری بر پلاسماهای اخترفیزیکی

پلاسماهای اخترفیزیکی تقریباً در همه دسته های اجرام کیهان یافت می شوند. در حقیقت ، حدود 80 درصد از بارونهای جهان به شکل پلاسمای گرم با درجه حرارت در محدوده 106-108 K K Fukugita و همکاران در نظر گرفته می شوند. (1998) ، برانچینی و همکاران (2009). این پلاسماها تا حدی در خوشه ای از کهکشان ها قرار دارند و بیشتر آنها در ساختار مقیاس بزرگ جهان که هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است ، قرار دارند.   دمای ستارگان معمولی بین 3000 تا 20000 K درجه حرارت دارند و یونیزه می شوند ، اغلب با تاج هایی در بالای فوتوسفر با دمای میلیون K یا بیشتر همراه هستند. مکانیسم گرمایش تاج ، یعنی اینکه چگونه فضای ستاره ای چند هزار کیلو K می تواند میلیون ها پلاسمای K را در بالای آن تولید کند ، هنوز یک س importantال مهم در دست بررسی است Sakurai (2017). ابرنواختر و بقایای آنها نیز مملو از پلاسمای داغ با دمای معمولی بین 106 تا 108 درجه سانتیگراد است. مواد در حال سقوط بر روی ستارگان فرو ریخته ، یعنی کوتوله های سفید ، ستاره های نوترونی و سیاهچاله ها ، یک دیسک برافزایشی تشکیل می دهند که داخلی ترین منطقه آن بسیار داغ می شود و اشعه ایکس را منتشر می کند. به بنابراین ، بررسی اشعه ایکس پلاسماهای اخترفیزیکی به ما این امکان را می دهد که مستقیماً به شکل گیری و فرایندهای تکامل این پلاسماها که در شرایط بسیار متفاوتی با آنچه در آزمایش زمین وجود دارد ، نگاه کنیم.