پلاسمای داغ

پلاسمای داغ

همانطور که قبلاً ذکر شد ، انواع فرآیندهای گرمایش یا یونیزاسیون در منابع کیهانی کار می کنند. مکانیسم های گرمایش شامل گرانش ، میدان مغناطیسی ، انفجار ، تشکیل جت ، چرخش ، برخورد ، تشعشعات خارجی و همچنین فرآیند تبادل بار است. در اینجا ، ما گرمای گرانشی پلاسماها را انتخاب می کنیم ، زیرا این یک فرایند بسیار رایج است که در کهکشان ها ، در خوشه های کهکشان ، در اطراف سیاهچاله های بزرگ جرم یا ستاره ای و در اطراف ستاره های فروپاشی شده مانند کوتوله های سفید و ستاره های نوترونی عمل می کند.   توجه داشته باشیم که گرمایش گرانشی مفیدترین مکانیزمی است که می توان با آن حضور و توزیع فضایی ماده تاریک را مطالعه کرد.

پلاسما های داغ با محدوده دمای تا حدودی باریک kT = 106-108 K معمولاً از تعدادی از اجسام مانند ستارگان فشرده ، محیط میان ستاره ای داغ ، کهکشانهای بیضوی و خوشه ای و خوشه های کهکشان مشاهده می شوند ، حتی اگر جرم و مقیاس فضایی آنها بسیار زیاد باشد. بسیار متفاوت این پلاسماها یا گرم می شوند یا توسط گرانش محدود می شوند و معمولاً در تعادل یونیزاسیون برخورد (CIE) هستند. گرمایش گرانشی معمولاً از طریق انقباض سیستم های خود گرانشی یا تجمع ماده در یک چاه پتانسیل عمیق عمل می کند. در چنین فرآیندهایی ، نیمی از انرژی پتانسیل گرانشی به عنوان تابش اشعه ایکس آزاد می شود ، در حالی که نیمی دیگر به انرژی داخلی ماده جمع کننده تبدیل می شود. از این رو ، ماده متراکم کننده اشعه ایکس منتشر می کند و در همان زمان داغ می شود. این توزیع دو طرفه انرژی بالقوه توسط قضیه ویرالی کنترل می شود و توزیع پنجاه و پنجاه از وابستگی r-1 پتانسیل گرانشی حاصل می شود.