تاثیر لیزر بر بافت طبیعی و تومور

گزارش های اولیه کاربردهای تجربی و بالینی ، با استفاده از انرژی لیزر شدید ، منسجم و تک رنگ برای اعمال جراحی انتخاب شده ، توسط مک گاف و همکاران منتشر شد. (1963) و هلسپر و همکاران. (1964). در برخی موارد ، این مشاهدات نشان می دهد که انرژی لیزر یاقوتی (694.3 نانومتر) بافت تومور را تا حدی از بین می برد ، که بعداً با بهبودی کل کل تومور دنبال می شود.   درمان های دائمی تومور بر روی گونه های خاصی از ملانوم پیوندی که در حیوانات آزمایشگاهی رشد می کردند به دست آمد. یک سال بعد ، مک گاف و همکارانش. (1964) تخریب موفقیت آمیز تومور زیر جلدی انسان را گزارش کردند و گلدمن و همکاران. (1964) خالها و ملانومها. اشتیاق در تحقیقات جراحی با چنین موفقیت هایی ایجاد شد ، اما محدودیت در دسترس بودن دستگاه های مناسب و پرسنل فنی واجد شرایط بود.