تابش جسم سیاه چیست؟

نظریه موجی نور، که معادلات ماکسول آن را به خوبی دریافت کرد، در دهه 1800 به نظریه نور غالب تبدیل شد (بر نظریه جسمانی نیوتن، که در تعدادی از موقعیت ها شکست خورده بود) پیشی گرفت. اولین چالش بزرگ برای این نظریه در توضیح تشعشعات گرمایی بود، که نوعی تابش الکترومغناطیسی است که از اجسام به دلیل دمای آنها ساطع می شود.

  تست تابش حرارتی

می توان دستگاهی را برای تشخیص تشعشعات یک جسم که در دمای T1 حفظ می شود راه اندازی کرد. (از آنجایی که یک جسم گرم در همه جهات تشعشع می کند، باید نوعی محافظ در جای خود قرار داده شود تا تابش مورد بررسی در یک پرتو باریک باشد.) با قرار دادن یک محیط پراکنده (یعنی یک منشور) بین بدن و آشکارساز، طول موج (λ) تابش در یک زاویه (θ) پراکنده می شود. آشکارساز، از آنجایی که یک نقطه هندسی نیست، محدوده دلتا- تتا را اندازه گیری می کند که با محدوده دلتا-λ مطابقت دارد، اگرچه در یک تنظیم ایده آل این محدوده نسبتاً کوچک است.

عواقب

در حالی که پلانک ایده کوانتوم را برای رفع مشکلات در یک آزمایش خاص معرفی کرد، آلبرت انیشتین فراتر رفت و آن را به عنوان یک ویژگی اساسی میدان الکترومغناطیسی تعریف کرد. پلانک، و بیشتر فیزیکدانان، در پذیرش این تفسیر کند بودند تا زمانی که شواهد زیادی برای انجام این کار وجود داشت.