افتالموسکوپ لیزری اسکن کانفوکال اپتیک تطبیقی (AO-cSLO)

افتالموسکوپ لیزری اسکن کانفوکال اپتیک تطبیقی ​​(AO-cSLO)

با مهندس شکوفه ساتری

در cSLO، یک نقطه نوری به سرعت در سراسر شبکیه در یک الگوی عرضی دو بعدی اسکن می شود. نور منعکس شده از سوراخ سوزنی که به لایه خاصی از شبکیه هم کانونی است عبور می کند. سپس این نور به یک آشکارساز نقطه ای مانند یک لوله فتو ضربی (PMT) یا فوتودیود بهمنی (APD) برخورد می کند. سپس تصویر دو بعدی را می توان از خروجی آشکارساز بازسازی کرد. این روش دارای دو مزیت عمده است: (1) کاهش پراکندگی زیرا فقط نور از یک نقطه خاص و لایه شبکیه از سوراخ سوراخ کانفوکال عبور می کند (همه نورهای دیگر مسدود شده است) و همه نورهای دیگر مسدود می شوند و (2) امکان نرخ ویدیو را فراهم می کند. تصویربرداری از ساختار و فرآیندهای شبکیه

اسکن دو بعدی در سیستم های مدرن با استفاده از یک اسکنر تشدید آینه سریع و یک اسکنر قاب گالوانومتری کندتر به دست می آید. نرخ فریم معمولی 20-30 هرتز است. میدان دید شبیه به سیستم های AO مبتنی بر سیل است (1-3º). cSLOهای استاندارد دارای وضوح عرضی و محوری به ترتیب تقریباً 5 میکرومتر و 200 میکرومتر هستند، اما با استفاده از AO وضوح به 2.5 میکرومتر عرضی و کمتر از 80 میکرومتر در محوری بهبود می‌یابد. با این اعداد بستگی به اندازه مردمک و طول موج تصویربرداری استفاده شده دارد.

در سال 1980، وب و همکارانش (1980) اولین SLO را به نمایش گذاشتند، که پس از کار درهر و همکاران (1989) از DM همراه با SLO استفاده کردند. Wade و Fitzke (1998) از SLO و پس پردازش برای تجسم گیرنده های نوری مخروطی استفاده کردند. اولین AO-cSLO حلقه بسته توسط Roorda و همکاران (2002) توسعه یافت. سیستم های جدیدتر عملکرد را حتی بیشتر کرده اند و امکان استفاده از DM های دوگانه (چن و همکاران، 2007a)، افزایش میدان دید (فرگوسن و همکاران، 2010) و توانایی تجسم گیرنده های نوری میله ای را فراهم کرده اند (دوبرا و همکاران، 2011؛ ​​مرینو). و همکاران، 2011). برای جزئیات بیشتر، خواننده به فصل مربوط به AO-cSLO ها هدایت می شود.