عملکرد گاما در علوم فیزیکی

عملکرد گاما

فرمول استرلینگ

مانده ها

مینیما

گسترش سری فوریه 

اشعه گاما

پرتوهای گاما یا اشعه گاما (نماد γ یا display نمایشگر \ گاما} \ گاما) یک پرتوی الکترومغناطیسی نافذ نافذ است که ناشی از پوسیدگی رادیواکتیو هسته های اتمی است. این ماده از موج های الکترومغناطیسی کوتاهترین طول موج تشکیل شده و بنابراین بالاترین انرژی فوتون را به وجود می آورد. پل ویلارد ، یک شیمیدان و فیزیکدان فرانسوی ، هنگام مطالعه پرتوهای ساطع شده توسط رادیوم ، تابش گاما را در سال 1900 کشف کرد. 

دوربین گاما

رادیونوکلئید

رادیونوکلئید (نوکلئید رادیواکتیو ، رادیوایزوتوپ یا ایزوتوپ رادیواکتیو) اتمی است که انرژی هسته ای اضافی دارد و آن را ناپایدار می کند. این انرژی اضافی به یکی از سه روش قابل استفاده است: از هسته به عنوان تابش گاما ساطع می شود. به یکی از الکترون های خود منتقل شد تا آن را به عنوان یک الکترون تبدیل تبدیل کند. یا برای ایجاد و انتشار ذره جدید (ذرات آلفا یا ذرات بتا) از هسته استفاده می شود. در طی این فرآیندها ، گفته می شود که رادیونوکلئید تحت پوسیدگی رادیواکتیو قرار می گیرد. 

توسعه لیزر اشعه گاما یک قدم به واقعیت نزدیک‌تر شد

یک فیزیکدان "دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید"(University of California, Riverside) محاسباتی را انجام داده است که نشان می‌دهد حباب‌های تو خالی پر شده از گاز اتم‌های پوزیترونیوم در هلیوم مایع، پایدار هستند.