تصویربرداری لیزری داپلر

تصویربرداری لیزر داپلر (LDI) یک روش تصویربرداری است که از پرتو لیزر برای اسکن بافت زنده استفاده می کند. هنگامی که نور لیزر به بافت می رسد، سلول های خونی متحرک اجزای داپلر را در نور بازتابیده (بازپراکنده شده) تولید می کنند. نوری که برمی گردد با استفاده از یک فتودیود شناسایی می شود که آن را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند. سپس سیگنال برای محاسبه سیگنالی که متناسب با پرفیوژن بافت در ناحیه اسکن شده است پردازش می شود. هنگامی که فرآیند تکمیل شد، سیگنال برای تولید تصویری پردازش می‌شود که پرفیوژن را روی صفحه نمایش نشان می‌دهد.[1]

اثر لیزر داپلر اولین بار برای اندازه گیری میکروسیرکولاسیون توسط Stern M.D در سال 1975 استفاده شد.[2][3] و به طور گسترده در پزشکی استفاده می شود، برخی از کارهای تحقیقاتی نماینده در مورد آن عبارتند از: [4][5][6]

فهرست

1 استفاده در چشم پزشکی

2 اندازه گیری امواج سطحی روی پوست

3 استفاده در مامایی و زنان

تصویربرداری لیزر داپلر (LDI)

از تصویربرداری لیزر داپلر (LDI) می توان برای اندازه گیری جریان خون سطحی در پوست و سایر بافت های واسکولاریزه استفاده کرد. یک تصویرگر پرفیوژن لیزر داپلر با پرتوی پرتوی لیزر قابل مشاهده تا مادون قرمز بر روی سطح یک بافت کار می کند. وقتی نور با سلولهای خونی در حال تعامل است ، بخش کوچکی از آن با توجه به اثر داپلر فرکانس جابجا می شود ، شناسایی می شود و به سیگنال الکتریکی تبدیل می شود.