لیزرهای بافت سخت می توانند ساختار دندان را کاهش دهند. طول موج آنها از طریق ترکیب آب و یک ماده معدنی خاص که در دندان ها یافت می شود جذب می شوند. این لیزرها در بیشتر مواقع برای آماده سازی یا شکل دادن دندان برای اتصال باند کامپوزیت ، برای ترمیم پرهای دندانی که فرسوده شده اند و از بین بردن ساختار دندان استفاده می شود.
انواع لیزر
در زمینه دندانپزشکی ، لیزرها را می توان با روش های مختلفی طبقه بندی کرد: با توجه به نوع بافت آسیب دیده ، بافت نرم و لیزرهای سخت. طبق لیزر مورد استفاده مانند لیزر جامد و لیزر گاز؛ و در آخر با توجه به طول موج لیزر مورد استفاده قرار می گیرد.
شایع ترین کاربرد لیزر در دندانپزشکی کاشت ، برداشتن بافت نرم در معرض مرحله دوم کاشت است. لیزر انعقاد فوری رگهای خونی کوچک را فراهم می کند که زمینه روشنی را ارائه می دهد و بیمار از درد و تورم کمتری بهره می برد.
هنگامی که پرتوهای الکترومغناطیسی بر لایه نازکی از بافتها آسیب می زند ، بخشی از تشعشع منعکس می شود ، بخشی جذب می شود و بخشی منتقل می شود. قسمت جذب شده (یعنی تابش حادثه منهای حاصل از قسمتهای بازتاب یافته و منتقل شده) با بافت در تعامل است.
سه کاربرد جداگانه لیزر که در عمل جراحی لیزر قرار دارند - جراحی لیزر ، عمل جراحی لیزر ، فتوآگولاسیون - به منظور درک درستی از خصوصیات بدنی اساسی دستگاه لیزر مورد بررسی قرار گرفته اند. نحوه مطابقت با خصوصیات جذب بافت با لیزر و چگونگی عملکرد و عملکرد تجهیزات لیزر با استفاده از روش انتخابی بافت بیمار ، شرح داده می شود.
نکته اصلی موفقیت لیزرهای بافت نرم ، قابلیت برش و انعقاد همزمان بافت نرم است. طول موج نور لیزر نحوه جذب آن توسط اشیاء را تعیین می کند. لیزرهای با طول موج های مختلف بر روی بافت اثرات متفاوتی ایجاد می کنند.