توموگرافی گسیل پوزیترون

توموگرافی گسیل پوزیترون

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) روشی برای تصویربرداری از فعالیت متابولیک بافتهای داخلی به صورت سه بعدی بر اساس ترکیبات ردیابی فعال بیولوژیکی است که با رادیونوکلئیدهای ساطع کننده پوزیترون که معمولاً در خون تزریق می شوند ، ترکیب شده است. می توان از آن برای مطالعه متاستاز سرطان ، عملکرد مغز و قلب استفاده کرد.

توموگرافی گسیل پوزیترون

تصاویری که با PET (بخش های محوری) به دست آمده اند و تأثیرات مزمن قرار گرفتن در معرض دارو بر پروتئین های مختلف دخیل در انتقال عصبی دوپامین (DA) و عملکرد مغز (که توسط متابولیسم گلوکز مغز ارزیابی می شود) را نشان می دهد. در حالی که برخی از اثرات در بسیاری از داروهای سوء استفاده مشترک است ، ... برخی دیگر خاص تر هستند. این موارد شامل کاهش ... مونوآمین اکسیداز B مغز (... آنزیم دخیل در متابولیسم DA) در افراد سیگاری است. مقیاس رنگین کمان برای کدگذاری تصاویر PET استفاده شد. غلظت رادیو ردیاب از بالا به پایین به رنگ قرمز> زرد> سبز> آبی نمایش داده می شود

توموگرافی گسیل و بازسازی تصویر

بازسازی تصویر در توموگرافی گسیل ، سنگ بنایی برای انتقال داده های متابولیک/فیزیولوژیکی از فضای طرح به فضای تصویر واقعی است که در آن پزشکان پزشکی هسته ای اطلاعات تشخیصی مفید را تفسیر و استخراج می کنند. هرچه دقت بازسازی تصویر بیشتر باشد ، اطمینان از فرایند تشخیص بیشتر است. دو دسته اصلی بازسازی تصویر وجود دارد که شامل روشهای تحلیلی و آماری تکراری است. مورد اول به طور گسترده ای قبل از ادغام واقعی روشهای تکراری در برنامه روزانه بالینی مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از مزایای اصلی رویکردهای تکراری ، توانایی آنها در مدل سازی فیزیک تصویربرداری و همچنین ویژگی های سیستم است که فرصت های بیشتری را برای بازسازی دقیق تصویر فراهم می کند. معرفی اخیر بازسازی تکراری در بهبود کیفیت تصویر ، عملکرد تشخیصی ، رسیدگی به عوامل تخریب کننده تصویر و همچنین فرصت هایی برای کاهش دوز تزریقی یا به حداقل رساندن زمان تصویربرداری بسیار چشمگیر بود. این فصل برای ارائه یک مرور جامع از اصول و مبانی اصلی بازسازی تصویر در توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتونی و توموگرافی گسیل پوزیترون نوشته شده است.

توموگرافی گسیل پوزیترون مبتنی بر شواهد

معرفی

این کتاب دسترسی باز یافته های مقالات مبتنی بر شواهد (متاآنالیز) اخیر در مورد استفاده از توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) را برای علائم مختلف بالینی خلاصه می کند. این برنامه به پنج بخش اصلی تقسیم می شود که با مقدمه ای بر PET و متاآنالیز شروع می شود. به نوبه خود ، بخش دوم PET مبتنی بر شواهد در سرطان شناسی را مورد بررسی قرار می دهد و یک نمای کلی از استفاده از آن برای انواع مختلف تومورها ارائه می دهد. بخشهای باقی مانده به ترتیب بر استفاده از PET در قلب ، در بیماریهای عفونی و التهابی و در مغز و اعصاب متمرکز شده است.

با توجه به گستردگی و اطلاعات فراوانی که ارائه می دهد ، این کتاب برای پزشکان با تخصص های مختلف و همچنین انجمن های علمی بین المللی علاقمند به داده های مبتنی بر شواهد اخیر در مورد PET ، ابزار ارزشمندی خواهد بود.

تشخیص مبتنی بر اسکن

تشخیص مبتنی بر اسکن

ماموگرافی/ماستوگرافی

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

توموگرافی کامپیوتری گسیل تک فوتونی (SPECT)

سلامت دیجیتال و مدیریت داده ها

درک کنید که چگونه تکنیک هایی مانند PET ، SPECT ، براکی تراپی و پرتو جراحی چاقوی گاما از ردیاب های رادیواکتیو برای تشخیص بیماری های مختلف استفاده می کند ؟

درک کنید که چگونه تکنیک هایی مانند PET ، SPECT ، براکی تراپی و پرتو جراحی چاقوی گاما از ردیاب های رادیواکتیو برای تشخیص بیماری های مختلف استفاده می کند

مروری بر استفاده از ایزوتوپهای رادیواکتیو در پزشکی برای تشخیص بیماریهای خاص.

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) چیست؟

اسکن PET همچنین از داروهای رادیویی برای ایجاد تصاویر سه بعدی استفاده می کند. تفاوت اصلی بین اسکن SPECT و PET در نوع رادیو ردیاب های مورد استفاده است. در حالی که اسکن SPECT اشعه گاما را اندازه گیری می کند ، پوسیدگی رادیواژه های مورد استفاده در اسکن PET ذرات کوچکی به نام پوزیترون تولید می کند. 

محاسبات مونت کارلو در پزشکی هسته ای

محاسبات مونت کارلو در پزشکی هسته ای

مقدمه ای بر روش مونت کارلو. تکنیک های کاهش واریانس. فانتوم های انسانی: تحولات اولیه و پیشرفت های فعلی. دوربین گاما: اصول اساسی. توموگرافی گسیل پوزیترون. برنامه SimSET. برنامه SIMIND مونت کارلو. GATE: یک جعبه ابزار برای شبیه سازی مونت کارلو در توموگرافی و پرتودرمانی. برنامه MCNP مونت کارلو. خانواده سیستم های کد EGS. ASIM: یک شبیه ساز تحلیلی PET. 

رادیوتراکر

توموگرافی گسیل پوزیترون

رادیوایزوتوپ های مورد استفاده در PET برای برچسب گذاری ردیاب ها 11C ، 13N ، 150 و 18F است (کربن ، نیتروژن ، اکسیژن و 18F به عنوان جایگزین هیدروژن استفاده می شود). این اشکال رادیواکتیو از عناصر طبیعی از بدن شما عبور می کند و توسط اسکنر شناسایی می شود. داروهای مختلف و سایر مواد شیمیایی را می توان با این ایزوتوپ ها برچسب گذاری کرد.