فتودینامیک درمانی

کتاب راهنمای فوتونیک برای مهندسی پزشکی

فتودینامیک درمانی (PDT) یک روش درمانی است که از نظر بالینی برای طیف وسیعی از سرطان ها ایجاد شده است. این ماده از عملکرد ترکیبی از حساسیت به نور ، اکسیژن مولکولی و نور برای تولید گونه های اکسیژن واکنش پذیر (ROS) ، به ویژه اکسیژن منفرد ، برای ریشه کن کردن سلول ها و بافت های بدخیم استفاده می کند. نتیجه درمانی تا حد زیادی به عملکرد حساسیت به نور بستگی دارد.  

فلورسانس دوتایی و تأثیر فتوشیمیایی هماتوپورفیرین بر سلول سرطانی با استفاده از لیزر Nd: YAG

فتودینامیک درمانی (PDT) نشان دهنده یک رویکرد جدید در درمان انواع تومورهای بدخیم در انسان و حیوانات است 1. یک داروی غیر حساس کننده و فتوسنتز کننده با خاصیت فلورسنت ، مانند مشتقات هماتوپورفیرین (HpD) ، برای اولین بار به صورت سیستماتیک تزریق می شود. بعد از 2-3 روز ، این دارو در ناحیه سرطان نسبت به بافت طبیعی اطراف ، احتباس بیشتری نشان می دهد. تابش بعدی با طول موج نوری مناسب ، به طور عمده نور قرمز در حدود 630 نانومتر ، منجر به نکروز سریع بافت نئوپلاستی می شود.

نقش لیزرهای فیبر در فتودینامیک درمانی